Η ΣΥΓΧΥΣΙΣ

Σημεῖα τῶν καιρῶν

 

«Ώστε πλανῆσαὶ, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ. κδ’ 24) 

Φοβερὴ καὶ τρομακτικὴ εὶκόνα παρουσιάζει ὁ σημερινὸς ταλαίπωρος κόσμος μὲ τὴν ἀσυνήθη σύγχυσι ἰδεῶν. Σύγχυσις παντοῦ, ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν «δοκούντων στῦλοι εἶναι» ἐν τῇ θεολογίᾳ καὶ ἀρετῇ. Καὶ ἡ μὲν σύγχυσις σὲ θεολογικά, δογματικἁ θέματα ὑπῆρχε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τῶν ᾽Αποστολικῶν χρόνων καὶ ἀπὸ τὴν σύγχυσιν αὐτὴν ἐξεπὴδὴσαν πολλαὶ αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπεκόπησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Ἡ σύγχυσις ὅμως τῶν τελευταίων καιρῶν, τῶν καιρῶν τῆς μεγάλης ἀποστασίας τοῦ ἀντιχρίστου, θὰ ὑπερβαίνη κάθε ὅριον· ἰδιαίτερον γνώρισμα τῆς προσωπικῆς παρουσίας τοῦ ἀντιχρίστου. 'Η σύγχυσις αὐτὴ δυστυχῶς θὰ προσβάλλη ἀκόμη καὶ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, πατριάρχας, ἀρχιεπισκόπους, ἀρχιερεῖς, θεολόγους, μοναχοὺς καὶ εὐσεβεῖς λαϊκοὺς, ἐκ τῆς διαφορετικῆς ἑρμηνείας τῶν σημείων τῶν καιρῶν καὶ τῶν «ἐπερχομένων τῇ οὶκουμένη». ᾿Ηδὴ ἁντιμετωπίζομε τὴν τρομακτικὴν αὐτὴν εἰκόνα τῆς συγχύσεως ἐκ τῆς διαφορετικῆς ἑρμηνείας καὶ ἐκτιμήσεως τῶν τρομακτικῶν καὶ ἁποκαλυπτικῶν σημείων καὶ γεγονότων, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν χώραν εἰς τὰς ἡμέρας μας. Καὶ ἰδοὺ μερικὰ ἐκ τῶν ἑρμηνευτικῶν διαφωνιῶν γύρω ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, τὴν ἐμφάνισιν τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τὴν συντέλειαν τοῦ κόσμου. 

Πρῶτον· μία τάξις θεολογούντων καὶ χριστιανῶν εἷναι προσκολλημένη σὰν ὄστρακο εἰς τὴν χιλιαστικἠν θεωρὶαν· ὅτι πρὶν ἢ μετὰ τὸν ἀντίχριστον θὰ ἐπικρατὴση ἡ χιλιετής, ἢ κατ’ ἄλλους, μακροτάτη περίοδος ἀγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου. Αὐτὴν τὴν θεωρίαν τὴν διδάσκουν κυρίως οὶ Προτεστάνται καὶ μερικοὶ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων! Σὲ αὐτὴν τὴν θεωρίαν δέον νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῶν προσκολλημένων εἰς τὰς διαφόρους καὶ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς Τουρκοκρατίας γραφείσας ψευδοπροφὴτεὶας. Καὶ προτάσσουν ὅτι τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ὅλων τῶν σημείων πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ Ἕλληνες τὴν Πόλιν καὶ τὴν 'Αγὶαν Σοφίαν, καὶ κατόπιν θὰ γίνουν ὅλα τὰ ἄλλα. Ἑτέρα τάξις ἐρμηνευτῶν ἐπιμένει εἰς τὴν θεωρίαν, ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ γίνουν χριστιανοὶ οὶ "Εβραῖοι, νὰ δοξασθῆ ὁ Χριστιανισμὸς μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Ἰσραήλ, ἡ ὁποία θὰ γίνη μετὰ ἀπὸ τὸν ὰντὶχριστον. Δηλαδὴ πίπτουν ἄθελά τους εἰς τὴν θεωρίαν τῶν χιλιαστῶν, τῶν προτεσταντικῶν διδασκαλιῶν, ὡς καὶ τῶν ὀρθοδόξων ὀπαδῶν τῆς λεγομένης μεσοβασιλείας. 

'Η κορωνὶς τῆς συγχύσεως, μέσα εἰς τὸ συνοθύλευμα τῶν προτεσταντικῶν, χιλιαστικῶν μεσοβασιλειακῶν ψευδοπροφητικῶν ἰδεῶν καὶ θεωριῶν, παρεμβάλλεται ὴ ἀδιαφορία πολλῶν, ἰδίως τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, συγχρόνως μὲ τὴν ὑπερβολικὴν σύνεσιν τῶν λίαν συνετῶν πνευματικῶν, ἐξομολόγων, οἱ ὁποῖοι θὰ συνιστοῦν εἰς τοὺς χριστιανοὺς σύνεσιν καὶ ἐπιφυλακτικότητα, ἕτεροι θὰ τὰ διαψεύδουν καὶ ἄλλοι θὰ ἀπαγορεύουν πᾶσαν ἑνασχόλησιν μὲ θέματα ἐσχατολογικά, μὲ τὴν πρὸφασιν ὅτι δὲν εἶναι ἰδική μας δουλειὰ τὸ νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτά. 

Μία ἀκόμη σύγχυσις, ἡ πλέον μεγαλυτέρα, θὰ εἶναι εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἀντιχρίστου. Ὁ ἀντίχριστος θὰ εἶναι σημεῖον ἀντιλεγόμενον, θὰ διαιρέση τοὺς πάντας σὲ ἀντιμαχομένας παρατάξεις, ἄλλοι ὑπέρ, ἄλλοι κατά. Καὶ αὐτοὶ οἱ εὐλαβεῖς θὰ ἀμφιβάλλουν, θὰ δυσπιστοῦν. Ο ἀντίχριστος μὲ τὴν διδασκαλίαν του, τὰ θαύματα, ὡς καὶ ἄλλα πολλά, θὰ ξετρελλάνη τὸν ταλαίπωρον μακρὰν τοῦ Κυρίου κόσμον, ἰδίως τὴν παραπαίουσαν καὶ δυστυχισμένην νεότητα. Ἡ τρέλλα γύρω εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι τόσον μεγάλη, ὥστε ὅσοι δὲν θὰ τὸν ἀκολουθοῦν, δὲν θὰ τὸν δεχθοῦν, δὲν θὰ θελήσουν νὰ λάβουν τὸ χάραγμα, τὴν σφραγῖδα, τὸ 666, θὰ διωχθοῦν, θὰ ἀπομονωθοῦν, δὲν θὰ δύνανται νὰ ἀγορὰζουν καὶ νὰ πωλοῦν (᾿Αποκ. ιγ' 16). Θὰ ἀποθνήσκουν τῆς πείνης. Αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ τελευταία δοκιμασία τῶν χριστιανῶν, ὁ τελευταῖος διωγμὸς τῶν χριστιανῶν μετὰ τὸν διωγμὸν τοῦ ἀθέου μαρξισμοῦ. 

Παρ’ ὄτι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον φοβερῶν ἀποκαλυπτικῶν σημείων καὶ τρομακτικῶν γεγονότων, παρ’ ὅτι εὑρισκόμεθα πρὸ μιᾶς καταπληκτικῆς ἐφαρμογῆς καὶ ἑρμηνείας προφητικῶν κειμένων τῆς 'Αγίας Γραφῆς, τῶν Προφητῶν, τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως, ἥδη ἀπὸ τώρα συναντῶμεν πολλὲς διαφωνίες καὶ ὲρμηνεῖες, τόσον διὰ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, 'ὅσον καὶ γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τὸν ἀριθμὸν 666. Καὶ αἱ διαφωνὶαι δὲν εἶναι μόνον μεταξὺ ἀδιαφόρων καὶ ἀπίστων, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ ἀνωτέρων κληρικῶν καὶ ἐξομολόγων, ἱεροκηρύκων, θεολόγων, καὶ θεολογοὐντων· καὶ οἱ ὁποῖοι μετ’ ἐμφάσεως θὰ ἀποφαίνωνται καὶ θὰ συνιστοῦν σύνεσιν, καὶ νὰ κοιτάζουν τὴν ψυχήν των, καὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ τάχα πάντα συνέβαινον καὶ παρέσυρον σὲ πλάνες τοὺς ἀσχολουμένους. 

Πάρ’ ὅλα αὐτὰ, τὸ γεγονὸς εἷναι ἕνα, οτι ὄντως εὑρισικόμεθα ἐνώπιον τρομερῶν γεγονότων καὶ ἀποκαλυπτικῶν ἡμερῶν. Εἶναι δέ, διάχυτος ἡ πεποίθησις μεταξὺ τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ραββίνων ὅτι ὁ Μεσσίας, τὸν ὁποῖον ὰναμένουν, ἔχει γεννηθῆ. Ἰδία πεποίθησις ὑπάρχει μεταξὺ τῶν χριστιανῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀκόμη καὶ πολλῶν ὀρθοδόξων, κατόπιν τῶν πολλαπλῶν σημείων καὶ τῆς διαδόσεως τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ἀντιχρίστου παντοῦ, ἰδίως ἐπὶ τῶν ταυτοτἡτων ποὺ θὰ ὑποχρεωθοῦμε νὰ πάρουμε ἀκόμη πιὸ πολὺ ὁ ἀριθμὸς 666, ποὺ πρόκειται, ἐντὸς ὀλίγων ἐτῶν νὰ λάβῃ ὑποχρεωτικῶς ὅλος ὁ κόσμος ἐπὶ τοῦ μετώπου ἢ τῆς δεξιᾶς χειρὸς μὲ ἀκτῖνες λέιζερ, Θὰ εἷναι ἀόρατος καὶ θὰ φαίνεται μὲ εὶδικὸ μηχάνημα. ’Ολα λοιπὸν αὐτὰ πιστοποιοῦν, παρὰ τὰς διαφορετικὰς ἑρμηνείας καὶ παρὰ τὴν ἐκ τούτων σύγχυσιν, οτι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον φοβερῶν καὶ ὰποκαλυπτικῶν σημείων καὶ γεγονότων. Καὶ τὸ χειρότερον ὅλων δυστυχῶς θὰ εἴναι οτι ὁ ἀναμενόμενος ὰντὶχριστος θὰ ἐχὴ ὀπαδοὺς ὄχι μόνον τὸν Πἁπαν, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς Πατριάρχας, ’Αρχιεπισκόπους, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ταπεινὸν λεῖμμα, τοὺς ταπεινοὺς χριστιανούς. Καὶ θὰ γίνουν οὗτοι ὀπαδοὶ, ἀπὸ τὴν ἀδιαφορίαν των καὶ τὴν παρερμηνεὶαν τῶν γεγονότων καὶ τῶν κραυγαλέων προφητικῶν σημείων. Ἄλλωστε ὁ Κύριος σαφῶς τὸ διατυπώνει· ὅτι τότε, εὶς τὴν φοβερὴν αὑτὴν ἐποχήν, θὰ ὲπικρατῆ μεγάλη σύγχυσις, ὥστε ὁ ἀντὶχριστος μὲ ὅλα τὰ φοβερὰ μέσα ποὺ θὰ διαθέτη θὰ πλανὴσὴ πολλούς, «εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς». Κύριέ μας, φώτισον τὰς καρδίας μας καὶ φύλαξόν μας ἀπὸ τὴν πλάνην τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀντιχρίστου, δυνάμωσέ μας νὰ μὴ σὲ ὰρνηθῶμεν, καὶ ἐὰν χρειασθῆ, νὰ δώσωμεν καὶ τὴν ζωήν μας διὰ τὴν ἀγάπην Σου. Ἀμήν.