ΜΕΡΟΣ Ά -᾿Απορίαι τῶν ὁπαδῶν τῆς µεσοβασιλείας. Αἰτίαι τῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ τῶν 'Εβραίων (Μέρος 11ο)

᾿Απορίαι τῶν ὁπαδῶν τῆς µεσοβασιλείας 

Σκανδαλίζονται μερικοὶ εὐσεβεῖς, καὶ εἷς ἐξ αὐτῶν ἔγραψεν εἰς ἀπάντησιν ημετέρων ἄρθρων διὰ τὸ θέµα αὖτό, μὲ ἀνθρωπίνους συλλογισμούς, μᾶλλον ὀρθολογισμούς: «Άλλὰ τότε... μήπως δὲν θὰ συντελεσθῶσι καὶ µέχρι συντελείας τοῦ κόσµου τούτου; (Αἱ ὑπ αὐτοῦ δηλαδη προβαλλόµεναι καὶ ἑρμηνευόμεναι δῆθεν ὑποσχέσεις τοῦ Κυρίου διὰ βασιλείαν εἰς τὴν γῆν). Μήπως κατὰ τοὺς ἀντιφρονοῦντας θὰ παραταθῇ µέχρι τέλους η ἐπὶ τοῦ κόσμου τούτου κυριαρχία τοῦ Σατανᾶ, προοδευτικῶς μάλιστα ἐπιδεινουμένης τῆς θλιβερᾶς καταστάσεως εἰς ἣν περιῆλθε σήμερον ἡ ἀνθρωπότης, ὥστε ἐρχόμενος ὁ Κύριος κατὰ τὴν Β΄ Παρουσίαν νὰ μὴ εὕρῃ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;». Καὶ συνεχίζει περὶ τῶν... πλανεμένων ἀντιφρονούντων: «Θὰ ήτο φρικτη πλάνη η ἀποδοχὴ μιᾶς τοιαύτης ἐκδοχῆς. Διότι θὰ ἀπεδείκνυε τὸν Θεὸν ἀδυνατοῦντα νά πραγµατοποιήσῃ τὴν καθολικήν ἁρμονίαν καὶ τάξιν ἐν τῇ ὑλικῇ κτίσει διὰ νὰ γίνη τὸ θέλημά Του καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπως γίνεται καὶ ἐν οὐρανῷ». Καὶ τελειώνει μὲ τὸν συλλογισμόν: «Μετὰ ταύτην (δηλαδη την χιλιετῆ βασιλείαν τοῦ Κυρίου εἰς την γῆν) θὰ παρασυρθῶσι πάλιν προφανῶς οἱ λαοὶ εἰς την ἁμαρτίαν καὶ θὰ λυθῇ ὁ Σατανᾶς, δἱὰ να πλανήση αὖθις τὰ ἔθνη». Ἐν τούτοις, οὐδεμίαν συγκεκριµένην ὑπόσχεσιν ἔχει δώσει ὁ Θεός διὰ µιαν τοιαύτην βασιλείαν του εἰς τὴν γῆν. Μερικοὶ µόνον τὸν παρουσιάζουν ὡς ὑποσχεθέντα. Καὶ ἑρμηνεύουν χωρία, ποὺ ἄλλα µέν ὀμιλοῦν ἀνθῥωποπαθῶς, ἄλλα δὲ εἶναι συμβολικά, ἔξω απο τὸ θέμα, καὶ ἄλλα ἔχουν τὴν πλήρη πρραγματοποίησίν των εἰς τον οὔρανόν. Συγχρόνως σκανδαλίζονται μὲ τὴν σκέψιν, πῶς εἶναι δυνατόν να συνεχισθῇ τὸ σημερινόν ἐν τῷ κόσμῳ κακόν μὲχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, χωρις νὰ τὸ ἀνακόψῃ ὁ παντοδύναµος Κύριος, ἔστω καὶ δι ὀλίγον, διὰ νὰ φανῃ τοὐλάχιστον η ἰσχὺς Του μὲ ἕνα δυνατὸν δέσιµον τοῦ Σατανᾶ, ἔστω καὶ προσωρινῶς; Καὶ δὲν σκανδαλίζονται ἐκ τοῦ ὅτι μετὰ τὴν ἀνακοπην τοῦ κακοῦ, ἐπ' ὀλίγον διάστηµα, θὰ ἀρχιση πᾶλιν τὸ κακόν, ὡς ὁμολογοῦν, τοῦ Κυρίου μὴ ἐμποδίζοντος αυτὸ δια παντός;

Όπως σκέπτονται οὗτοι, δἐν φέρουν τὸν Κύριον ὡς ἆδυνατοῦντα νὰ διατηρήσῃ τὴν κατορθωθεῖσαν ὑπ Αὐτοῦ πρσωρινήν ἁρμονίαν ἐν τῷ κόσµῳ; Κατ αὐτοὺς εἶναι δυνατὸν νὰ φέρῃ την προσωρινήν βασιλείαν Του καὶ ἁγιότητα, εἴτε μὲ φοβερὸν πόλεµον, εἴτε μὲ μίαν χριστιανικὴν κυβέρνησιν, εἴτε μὲ ἕνα µαγικόν τρόπον, εἴτε µε τὸν ἐκβιασμὀν τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀτόμων καὶ λαῶν. ᾽Αλλὰ δὲν εἶναι δυνατός καὶ ἱκανος, ὅταν φερῃ αὐτήν την ἁρμονίαν ἐπὶ τοῦ πλανήτου, νὰ τὴν διατηρήσῃ! Παίζει λοιπόν µε ημᾶς ὁ καλὸς Θεός; Δὲν νομίζουν, ὃτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβᾶ σκέπτονται καλύτερον ἀπ᾿ αὐτοὺς καὶ εἶναι περισσότερον εἰλικρινεῖς, διότι πιστεύουν, ὅτι ὁ Κύριος θὰ φέρῃ αἰωνίαν ἁρµονίαν ἐπὶ τοῦ πλανήτου; Αὐτοί, μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁγιογραφικῶν των χωρίων, φέρουν τὸν Κύριον παίζοντα μὲ τὸν Σατανᾶν εἰς βάρος τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου! 

Πιστεύουν καὶ γράφουν, ὅ,τι ὅπου καὶ ἐὰν φθάση ὁ κόσµος, καὶ ἐὰν ἀκόμη τελείως ἀποκτηνωθή καὶ σοδομοποιηθῇ (ήδη εὑρισκόμεθα πρὸ μιᾶς τοιαύτης θλιβερᾶς καὶ τροµακτικῆς καταστάσεως), καὶ ἂν ἐξαπλωθῇ ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ᾱκρον η ἀπιστία καὶ ἀθεῖα, ἀκόμη περισσότερον παρ ὅσον σῆµερον βλέπομεν, δὲν θὰ ἔλθῃ ὁ Κύριος εἰς την Δευτέραν Παρουσίαν, καὶ ἃς λέγη ὁ ἴδιος «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν άρα εὑρῆσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ια΄2). Αὐτοὶ «σώνει καὶ καλὰ» ἐπιμένουν καὶ γράφουν μὲ παιδαριώδεις συλλογισμούς, ὅτι «προφανῶς θὰ παρασυρθώσιν πάλιν οἱ λαοὶ εἰς την ἁμαρτίαν». Δηλαδη μετὰ την ἐπὶ γῆς ἐπικράτησιν τοῦ Εὐαγγελίου ὡς βιώµατος μὲ την ἐγκαθίδρυσιν τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ εἰς την γην ἐπ᾽ ἀρκετὸν διάστηµα, πάλιν θὰ γίνουν ἁμαρτωλοί ἀποστᾶται, πάλιν ἅπιστοι, πάλιν άθεοι, πάλιν σατανισταί, σοδομῖται, πάλιν ἆποστασία καὶ πανσεξουαλικὴ παραφροσύνη. Κύριε, Ελέησον! Καὶ μᾶς ἐγκαλοῦν, ὅτι ημεῖς οἱ... πλανεμένοι ἀντιφρονοῦντες εἰς τὸν χιλιασμόν των φέρομεν τὸν Κύριον ὡς ἀδυνατοῦντα νὰ φέρη τῆν προσωρινήν Βασιλείαν Του ἐπι τοῦ πλανήτου. ᾽Αλλά καὶ ημεῖς θεωροῦμεν αὐτούς, ὅτι φέρουν τὸν Κύριον ὡς ἀδυνατοῦντα να τὴν διατηρήση ἐπ᾽ ἄπειρον, ὅπως διδάσκοῦν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. 

Επομένως καὶ ἡμεῖς θὰ πρέπη νὰ φέρωμεν ὄχι µόνον ὡς ἀδυνατοῦντα, ἀλλα καὶ ἄδικον τὸν Κύριον, διότι ἐχάθησαν ἑκατομμύρια ψυχαὶ κατὰ τὴν περίδον, που ήτο λελυμένος ὁ Σατανᾶς καὶ ἐκρημνιζεν ὅλους εἰς τὴν ἁμαρτίαν, την ἀπώλειαν καὶ την κόλασιν καὶ δὲν εἶχον τὴν τύχην νὰ ζοῦν καὶ αὐτοὶ μετὰ την ἐπικράτησιν τῆς βασιλείας Του εἰς την γῆν, ὥστε νὰ ήσαν καὶ αὐτοὶ ἀπείραστοι ἀπὸ τὸν δεµένον Σατανᾶν. Συγχρόνως ὅλοι αὐτοὶ μὲ ὅλον τὸ δίκαιόν των θὰ πρέπη νὰ παραπονεθοῦν εἰς τὸν Κύριον διὰ τὴν ἐξαίρεσιν καὶ ἀδικίαν αὐτην, διατί νὰ µη εἶχον γεννηθή καὶ αὐτοὶ εἰς την ἐποχὴν τοῦ δεµένου Σατανᾶ καὶ τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς! 

Αλήθεια, πόσαι ψυχαὶ ἐχάθησαν ἐπὶ δύο χιλιάδας τώρα ἔτη πρὸ τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου δῇθεν ἐπὶ τῆς γῆς, οπότε ὁ Σατανᾶς εἶναι λυμένος, καὶ πόσαι θὰ χαθοῦν μετὰ τὸ ἐκ νέου λύσιμόν του πρὸ τοῦ τέλους τοῦ κόσµου κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῶν πάσης φύσεως χιλιαστῶν, ὁπότε ὁ Σατανᾶς θὰ ἐφορμήσῃ κατὰ τῶν ἀνθρώπων μανιωδῶς, «ἔχων θυμὸν µέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει», ὡς λέγει ᾿Αποκάλυψις, ἐὰν ὑποτεθῇ ὅτι ἡ ἑρμηνεία τῶν διαφόρων χιλιαστῶν εἶναι ἀληθής!

Αἰτίαι τῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ τῶν 'Εβραίων 

Είναι γνωστόν, ὅτι ἕνας λόγος, διὰ τόν ὁποίον οἱ Ἑβραῖοι ἐσταύρωσαν τὸν Κύριον, ἦτο ὁ φθόνος, ἡ κακία, τὸ μίσος, η ἐκδίκησις, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνωτερότητος τοῦ μόνου αναµαρτῆτου Ιησοῦ, ὡς καὶ τοῦ ἐλέγχου ἐναντίον τῆς ἁμαρτωλῆς καὶ ὑποκριτικῆς ζωῆς, ἰδίως τῶν ᾽Αρχόντων, ᾿Αρχιερέων καὶ Γραμματέων. ᾿Αλλά δὲν ήτο µόνον αὐτὸς ὁ λόγος. Ήτο καὶ η ἔμμονος δογματικὴ πίστις καὶ διδασκαλία θεολόγων καὶ ραββίνων περὶ τοῦ προσδοκωµένου Μεσσίου καὶ τής παντοκρατορίας του ἐπὶ τῆς γῆς. Ἡ πίστις αὐτὴ καὶ διδασκαλία ἐστηρίζετο εἰς τὰς αἰωνίως παρανοουµένας ὑπ΄αὐτῶν προφητείας καὶ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ ἐρχοµένου Μεσσίου. ᾿Επίστευεν η θεολογία των, ὡς καὶ σήµερον πιστεύει καὶ θὰ πιστεύῃ, ὅτι ὁ Μεσσίας θά εἶναι ἔπιγειος παντοκράτωρ καὶ ὄχι πνευματικὸς βασιλεύς. 

Τοῦτο ἦτο καὶ εἶναι δόγμα εἰς τὴν Εβραϊκὴν θεολογίαν, ἕως ὅτου ἐμφανισθῇ ὃ ψευδοµεσσίας, ὁ υἱὸς τῆς ἁμαρτίας, ὁ πλάνος χαὶ ἀντίχριστος. Εντεῦθεν ἐπεχείρησαν τότε νὰ κάµουν τὸν Κύριον βασιλέα. Καὶ ἐνῷ ηρνήθη καὶ ἔφυγε, καὶ ἐνῷ ἐβεβαιώθησαν, ὅτι δὲν ἀπέβλεπεν εἰς ἐπίγειον βασιλείαν, ὡς ὁ ἴδιος ἀργότερον διεκήρυξεν, εἰπών, «ἡ βασιλεία η ἐμὴ οὗ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσµου τούτου» (Ιωάν. ιη΄ 36), τότε πλέον, θεωρήσαντες τοῦτον πλάνον καὶ ἀπατεῶνα καὶ όχι Μεσσίαν, βοηθούµενοι καὶ ἀπὸ τυφλὸν μίσος καὶ φθόνον, ἀνέλαβον τὴν ἐξόντωσίν Του. "Έκτοτε περιμένουν καὶ ζοῦν μὲ το διαρκὲς ὄνειρον καὶ τὴν ἀγωνίαν, ἀπὸ ἔτους εἰς ἔτος, ἰδίως τώρα τελευταίως, τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσίου! 

Μήπως τὸ ἴδιον δὲν παρατηρεῖται καὶ σήμερον μεταξυ τῶν πιστῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ναί, ἡ ἰδία περίπου πλάνη. Άλλοι ἀναμένουν νὰ βασιλεύσῃ σωματικῶς εἰς την γήν, ἄλλοι ἐπὶ τὸ πνευµατικώτερον, ἄλλοι νὰ βασιλεύσῃ αἰωνίως εἰς την γην, ἄλλοι ἐπί χίλια ἔτη, ἄλλοι ἄλλως. Αλλ΄η Ορθόδοξος Ἐκκλησία τὸν περιμένει κατὰ τὴν Δευτέραν Του Παρουσίαν. Καὶ πολὺ φοθοῦμαι, μήπως οἱ εὐσεβεῖς ὁραματισταί, οἱ ὁποῖοι γράφουν καὶ περιμένουν ἐναγωνίως τὴν µακρὰν ή ὀλίγην ἐπίγειον βασιλείαν Του, θυμώσουν ὅταν ἴδουν τὸν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις καί... προβοῦν εἷς τὴν σύλληψίν Του, ἵνα βιαίως τὸν κάµουν ἐπίγειον βασιλέα, ἕστω καὶ δι ἓν μικρὸν διάστηµα, ή ἄλλως, προβοῦν εἷς νέαν... σταυρωσίν Του, ὡς μὴ ἀνταποκριθέντες, ὡς νομίζουν, εἰς τὰς ὑποσχέσεις Του! Κύριε, ἐλέησον! 

Γενικὰ συμπεράσματα 

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν σαφῶς φαίνεται, ὅτι ὁ Κύριος δὲν θὰ βασιλεύσῃ ὁρατῶς, οὔτε ἀοράτως εἰς τὴν γῆν ἐπὶ µικρὸν ή µεγάλο διάστηµα, οὔτε θὰ ἐπικρατήσῃ γενικῶς ἰδεώδης πνευματική ζωή, κατόπιν μάλιστα τής πρωτοφανοῦς ἆποστασίας καὶ ἀθείας, ἐξ ἧς ὁ κόσμος ὀδηγεῖται ὁλοταχῶς εἰς τὴν καταστροφήν καὶ αὐτοκαταστροφῆν. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι προσωρινή, εἶναι αἰώνιος εἰς τοὺς πνευµατικοὺς κόσµους τῶν οὐρανῶν. Τῆς βασιλείας αὐτοῦ, η ὁποίᾳ δὲν ἔχει τέλος, ήδη ὅσοι πιστεύοµεν εἴμεθα μέτοχοι.  Τὁ δὲ περίφημον κ΄ κεφάλαιον τῆς ᾿Αποκαλύψεως, τὸ ὁποῖον ἔγινε σημείον ἀντιλεγόμενον διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ πολλοὺς εἰς πλάνην, ἀκόμη καὶ εἰς πείσµονα αἴρεσιν, ὡδήγησε, δὲν ὁμιλεί διὰ ἐγκόσμιον βασιλείαν, ἀλλὰ οὐράνιον, μὲ ψυχάς ἁγίων. Οὔτε ὁ Κύριος εἶπεν τοιοῦτόν τι οὐδαμοῦ ἐν τῷ Ευαγγελίῳ, οὔτε οἱ ἅγιοι Απόστολοι, οὔτε οἱ μεγάλοι Άγιοι καί Πατέρες τῆς Εκκλησίας, οὔτε η Ἶερά Παράδοσις, οὔτε ἡ Ορθόδοξος θεολογία ἐδίδαξεν, οὔτε ἡ δογματική, οὔτε τὸ σύνολον τῆς Εκκλησίας ἐπίστευσε καὶ ἐδέχθη ποτὲ τὴν ἀτομικὴν ἰδέαν μερικῶν περὶ ἐπικειμένης ἐπιγείου βασιλείας ἣ ἁγιοποιῆσεως τοῦ κόσμου προ τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Καὶ µόνον οἱ ἀντίχριστοι Χιλιασταὶ καί ὀρθόδοξοι ὀνειροπόλοι μὲ τὰς δεκάδας συµβολικά, δυσνόητα καὶ παρανοούµενα χωρία, τὰ ὁποῖα προβάλλουν, περιμένουν ἐπίγειον βασιλείαν καὶ θέλουν νὰ πείσουν δι αὐτὴν καὶ ημᾶς, οἱ ὁποῖοι προσδοκῶμεν μόνον τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, τὴν κρίσιν καὶ την ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.