Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟὙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ( ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ ) - Ο λόγος της απόκρυψης του χρόνου συντελείας

 

4) Ο λόγος της απόκρυψης του χρόνου συντελείας

Ο ίδιος ο Κύριος απέκρυψε τον χρόνο της συντελείας, αρνούμενος κατηγορηματικά να δώσει τον ακριβή χρόνο της. « Οὐχ ἡμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδία ἐξουσία » (Πρ. 1,6-8) , είπε στους μαθητές του λίγο πριν την ανάληψή του. Το ίδιο αναφέρεται και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής (Βλ. Μθ. 24, 36 « Περί δέ τῆς ἡμέρας δέ καί τῆς ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν οὐδέ ὁ υἱός, εἰ μή ὁ πατήρ μόνος », καί Μρ. 13,32. Βλ. καί Ιππολύτου, « Εις τον Δανιήλ », ΧVI, σελ. 83-4. Σχετικά με την αναφορά για άγνοια ακόμη και αυτού του ιδίου του Κυρίου περί του ακριβούς χρόνου της συντελείας έχουν προταθεί διάφορες ερμηνείες. Οι Άγιοι Κύριλλος Αλεξανδρείας και Συμεών ο Νέος Θεολόγος γράφουν πως ο Κύριος τότε ομιλούσε με την ανθρώπινη φύση, ως άνθρωπος. Διότι ως Θεός γνώριζε πότε ακριβώς θα γίνει η Β΄ Παρουσία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει πως ο Κύριος με αυτόν τον λόγο ήθελε να αποτρέψει τους μαθητές απ’ την προσπάθεια αναζήτησης του ακριβούς χρόνου της Β΄ Παρουσίας. Βλ. Iωάννου Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ματθαίον, Ομιλία ΟΖ΄, Α΄, P.G. 58, 702-703 και Ε.Π.Ε. 9, σελ. 44-50, « Τῷ μέν εἰπεῖν, “ οὐδέ οἱ ῎αγγελοι “ ἐπεστόμισεν αὐτούς, ὡστε μή ζητῆσαι μαθεῖν ὅπερ ἐκείνοι οὐκ ἰσασι. Τῷ δέ εἰπεῖν, “ οὐδέ ὁ Υἱός “ κωλύει οὐ μόνον μαθεῖν, ἀλλά καί ζητῆσαι. Ὅτι γάρ διά τοῦτο εἴρηκεν, ὅρα μετά τήν ἀνάστασιν, ἐπειδή περιεργοτέρους εἶδε γενομένους, πῶς ἐπεστόμισε μειζόνως. Καί γάρ σφόδρα ἔμελλεν αὐτῷ τοῦ τιμᾶν αὐτούς καί μηδέν αποκρύπτεσθαι. Διά τοῦτο αὐτό τῷ Πατρί αὐτοῦ ἀνατίθησι, καί φοβερόν τό πράγμα ποιῶν, καί ἐκείνων ἀποτειχίζων τῇ πεύσει τό εἰρημένον… Καί τόν μεν Πατέρα οἶδε σαφῶς, καί οὕτω σαφῶς ὡς ἐκείνος τόν Υἱόν. Τήν δέ ἡμέραν ἀγνοεῖ; “ πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο “. Ὁ μέν γάρ τούς αἰῶνας ποιήσας, εὔδηλον ὅτι καί τούς χρόνους. Εἰ δέ τούς χρόνους, καί τήν ἡμέραν. Πῶς οὖν ἥν ἐποίησεν ἀγνοεῖ; ». Νεότεροι ερμηνευτές τονίζουν πως με αυτή τη φράση ο Χριστός τονίζει την ανάγκη εγρήγορσης της Εκκλησίας. Βλ. Καραβιδοπούλου Ιωάννου, « Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον », σελ. 415-6. Διεξοδικότερη ανάλυση του ζητήματος βλ. στο έργο του Μ. Σιώτου, « Το απόρρητον της ημέρας καί της ώρας της Β΄ Παρουσίας », Θεολογία, 58 ( 1987 ), σελ. 7-35). 

Είναι στην εξουσία του Κυρίου πότε θα γίνει η συντέλεια του κόσμου. Οι Πατέρες, αποφεύγοντας τον σκόπελο της προσπάθειας υπολογισμού του χρόνου της συντελείας, συνήθως, χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως « ὅταν ὁ σύμπας χρόνος πληρωθῆ » (Ιππολύτου, Εις τον Δανιήλ, XVII, σελ. 85) , « κατά τόν προσήκοντα ἔσται καιρόν » (Θεοδωρήτου Κύρου, Ερμηνεία εις την Β΄ προς Θεσσαλονικείς, Β΄, ΙΒ-ΙΓ΄, P.G. 82, 668 C « Ταῦτα μέν οὖν κατά τόν προσήκοντα ἔσται καιρόν ») , « ὅταν ἐπιστῆ ὁ ὡρισμένος αὐτῷ καιρός » (Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις την Β΄ προς Θεσσαλονικείς, P.G. 124, 1344 A).

Η προσπάθεια ακριβούς εντοπισμού του χρόνου της Β΄ παρουσίας έρχεται σε τέλεια αντίθεση προς το θέλημα του Κυρίου. Και υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο ο Κύριος δεν ήθελε να είναι γνωστή στους ανθρώπους η ακριβής ημέρα της Β παρουσίας. Το επισημαίνει ο ίδιος, το επαναλαμβάνουν και οι Πατέρες. Για να γρηγορούμε (Βλ. Μθ. 24, 42). 

Για να μεριμνούμε και να προσδοκάμε καθημερινά τον επουράνιο Νυμφίο. Αν γνωρίζαμε ότι θα αργήσει να έρθει, θα αμελούσαμε, θα « νυστάζαμε » και θα στερούμασταν την αιώνια ζωή (Βλ. Ιππολύτου, Εις τον Δανιήλ, ΧVI, σελ. 83-4, « Ἀλλ᾿ ἐρεῖ τις, καί πότε ταῦτα ἔσται; … Ἐπεζήτησαν ταῦτα μαθεῖν παρά τοῦ Κυρίου ὁμοίως καί οἱ μαθηταί, ἀλλ᾿ ἀπέκρυψεν ἀπ᾿ αὐτῶν τήν ἡμέραν, ἱνα ἐγρηγόρους αὐτούς τε καί πάντας προς τά μέλλοντα καταστήση, ἀεί μεριμνῶντας κάι προσδοκῶντας τό καθ᾿ ἡμέραν τόν ἐπουράνιον νυμφίον, μή ποτε διά τήν μακροημερίαν ἀμελήσαντες τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ προστεταγμένων, χρονίζοντος αὐτοῦ, ἀπονυστάξαντες οἱ ἄνθρωποι ἐκπέσωσιν τῆς ἐπουρανίου ζωῆς. γρηγορεῖτε γάρ λέγει … » ) . 

Ο Χριστός χρησιμοποίησε τέσσερις παραβολές για να καταστήσει σαφές αυτό ακριβώς, ότι ο χρόνος της συντελείας δεν γνωστοποιήθηκε, ώστε οι άνθρωποι να γρηγορούν. Την παραβολή του κλέφτη που έρχεται μές στη νύχτα (Βλέπε Μθ, 24,42-45. Βλ. και Α Θεσ/νικείς 5,2 « Αὐτοί γάρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί οὕτως ἔρχεται », Β Πέτρου 3,10 « Ἤξει δέ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί », καί Απ. 16,15 « Ἰδού ἔρχομαι ὡς κλέπτης. Μακάριος ὁ γρηγορῶν … ». Με αυτήν την παραβολή ο Κύριος επιτυγχάνει και τούτο, να κάνει τους ράθυμους να ντραπούν διότι δεν δείχνουν για την ψυχή τους τόση επιμέλεια όση δείχνουν για την περιουσία τους αυτοί που περιμένουν τον κλέπτη. Βλ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ματθαίον, Ομιλία OZ΄ εις το κατά Ματθαίον, 3, o.π., σελ. 54, « Ἐνταῦθα δέ μοι καί ἐντρέπειν δοκεῖ τούς ραθύμους, ὅτι οὐδέ ὅσην περί χρήματα σπουδήν πεποίηνται οἱ προσδοκῶντες κλέπτην, οὐδέ τοσαύτην οὗτοι τῆς ἑαυτῶν ψυχῆς ». Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. και Αρέθα Καισαρείας, Ε.Α., ΝΑ΄, σελ. 420, « Κλέπτην ἠνέσχετο ἑαυτόν ὀνομασθῆναι, διά τό ἄδηλον καί ἀπροσδόκητον τῆς ἐπελεύσεως τοῦ κρίνειν ἐρχόμενον » ) , την παραβολή του επιστάτη δούλου που οφείλει να είναι έτοιμος για την ξαφνική επιστροφή του κυρίου του (Βλ. Μθ. 24,45-51 και Μκ. 13,33-37 )  , την παραβολή των δέκα παρθένων, που δεν ξέρουν πότε θα έρθει ο νυμφίος (Βλ. Μθ. 25,1-13) και την παραβολή των ταλάντων (Βλ. Μθ. 25,14-30).  

Χρησιμοποίησε, επίσης, δύο εικόνες. Δύο παρομοιώσεις από την καθημερινή ζωή που είναι πολύ χαρακτηριστικές και περιγράφουν τέλεια το αιφνίδιον της Β΄ παρουσίας.Η Συντέλεια θα έρθει ξαφνικά σαν αστραπή (Βλ. Μθ. 24,27, « Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ ὑιοῦ τοῦ ἀνθρώπου » και Λκ. 17,24)  και σαν παγίδα (Βλ. Λκ. 21,34-35, « Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς μήποτε βαρυθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ κάι μέθῃ καί μερίμναις βιωτικαῖς καί ἐπιστῇ ἐφ’ ὑμᾶς αἰφνίδιος ἡ ἡμέρα ἐκείνη ὡς παγίς. ἐπεισελεύσεται γάρ ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. Ἀγρυπνεῖτε δέ ἐν παντί καιρῷ δεόμενοι ἵνα κατισχύσητε ἐκφυγεῖν ταῦτα πάντα τά μέλλοντα γίνεσθαι καί σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ») . 

Όπως το ζώο ξαφνικά, σε μια μόνο στιγμή πιάνεται στην παγίδα του κυνηγού και, όπως η αστραπή, ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση φαίνεται, έτσι και η Β΄ παρουσία θα συμβεί ξαφνικά, και ούτε οι άγγελοι θα το γνωρίζουν αλλά μόνο Εκείνος (Βλ. και Νεοφύτου του Εγκλείστου Συγγράματα, τ. Α, Δέκα λόγοι περί του Χριστού εντολών, Έκδοση Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Νεοφύτου, Πάφος 1996, ομιλία 8^η , 46-50, σελ. 145, « Καί τίς ἄρα οὐ σαλευθήσεται και τρομάξει τότε και φρίξει λοιπόν; Ὡς παγίς γάρ, φησί, ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. Καθάπερ γάρ το νεμόμενον κτῆνος ἐξαίφνης θηρᾶται παγίστι τοῦ θηρευτοῦ, οὕτω, φησί, καί ἡ ἡμέρα ἐκείνη ὡς παγίς ἐπελεύσεται, καί, ὥσπερ ἡ ἀστραπή, ἐξάπινα φαίνεται, καί οὐδείς γινώσκει τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν τῆς αὐτοῦ παρουσίας, οὐδέ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, εἰμή μόνος αὐτός ») . 

Και χρησιμοποίησε, τέλος, και δύο ιστορικά προηγούμενα. Τον κατακλυσμό του Νώε και την καταστροφή των Σοδόμων ( Βλ. Λκ. 17,26-8, « Καί καθώς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καί ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσήλθεν Νῶε εἰς τήν κιβωτόν καί ἦλθεν ὁ κατακλυσμός καί ἀπώλεσεν ἄπαντας. Ὁμοίως καθώς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ. Ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ὠκοδόμουν, ἧ δέ ἡμέρα ἐξῆλθεν Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξεν πῦρ καί θεῖον ἀπ’ οὐρανοῦ καί ἀπώλεσεν ἅπαντας »). Όπως την εποχή του Νώε οι άνθρωποι ζούσαν με άνεση, μέχρι την ώρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό και πάλι δεν κατάλαβαν τίποτε μέχρι την ώρα που ήρθε ο κατακλυσμός, έτσι θα συμβεί και με την Β΄ παρουσία (Βλ. και Νεοφύτου του Εγκλείστου, ο.π., 46-50, σελ. 145). 

Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί καί άλλη μια παραβολή. Η Β΄ Παρουσία θα έλθει σε στιγμή που δεν θα την περιμένουν, όπως έρχονται οι ωδίνες στην έγκυο (Βλ. Α΄ Θεσσαλονικείς 5,3, Ὅταν λέγωσιν εἰρήνη καί ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος ὥσπερ ἡ ὠδίν τῇ ἐν γαστρί ἐχούση, καί οὐ μή ἐκφύγωσι »). « Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται » ( Μθ. 24,42. Βλ. και Μρ. 13,33).Σε αυτή τη φράση ο Κύριος φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο γιατί δεν δηλώνει τον χρόνο της Β΄ παρουσίας. Διότι θέλει να κρατά τους ανθρώπους σε διαρκή ετοιμότητα, σε διαρκή αρετή (Βλ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ματθαίον, Ομιλία ΟΖ΄, Β΄, P.G. 58, 704-705 και Ε.Π.Ε. 12, σελ. 52-3, « Βουλόμενος ἐναγωνίους εἶναι διηνεκῶς. διά τοῦτο λέγει, « Γρηγορεῖτε », δεικνύς ὅτι διά τοῦτο οὐκ εἶπεν. …Διά τοῦτο οὐ λέγει αὐτοῖς, ἵνα γρηγορῶσιν, ἵνα ἀεί ἕτοιμοι ὦσι. Διά τοῦτό φησιν, ὅτε οὐ προσδοκᾶτε, τότε ἥξει, ἐναγωνίους εἶναι βουλόμενος, καί διαπαντός ἐν ἀρετῇ » ). 

Για τον ίδιο λόγο ο Κύριος δεν γνωστοποιεί στους ανθρώπους και τον χρόνο του θανάτου τους. Διότι αν τον γνώριζαν, οπωσδήποτε θα έδειχναν προθυμία και φροντίδα μόνο εκείνη την ώρα. Για να μην προσέχουν λοιπόν μόνο εκείνη τήν ώρα αλλά κάθε ώρα, καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, γι’ αυτό δεν γνωστοποιεί ούτε το χρόνο του τέλους του κόσμου, ούτε το χρόνο του τέλους του κάθε ανθρώπου, διότι θέλει να τον περιμένουν πάντα, για να δείχνουν επιμέλεια πάντα (Βλ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ματθαίον, Ομιλία ΟΖ΄, Β-Γ΄, P.G. 58, 705 και Ε.Π.Ε. 12, σελ. 52-3, « Εἰ ᾔδεσαν οἱ πολλοί πότε ἀποθανοῦνται, πάντως ἄν κατ᾿ ἐκείνην τ ήν ὥραν ἐσπούδασαν. Ἵν᾿ οὖν μή ἐκείνην μόνον σπουδάζωσι, διά τοῦτο οὐ λέγει οὔτε τήν κοινήν, οὔτε τήν ἑκάστου, ἀεί αὐτούς βουλόμενος τοῦτο προσδοκᾶν, ἵνα ἀεί σπουδάζωσι. Διό καί τῆς ἑκάστου ζωῆς τό τέλος ἄδηλον ἐποίησεν ». Περισσότερους λόγους για το άδηλον του χρόνου θανάτου εκάστου ανθρώπου βλ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις την Α΄ προς Θεσσαλονικείς, Θ΄, Α΄, Β΄, P.G. 62, 447-448). Γι’ αυτό και ο Χριστός θα έρθει ξαφνικά και απροσδόκητα (Βλ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ματθαίον, Ομιλία ΟΖ΄, Β΄, P.G. 58, 703 και Ε.Π.Ε. 9, σελ. 48-9, «Ὤσπερ δέ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε… Ταῦτα δέ εἶπε, δηλῶν ὡς ἀθρόον ἥξει, καί ἀπροσδοκήτως ») . Την στιγμή που κανείς δεν θα το περιμένει. 

Κατά τον Άγιο Νεόφυτο τον έγκλειστο ακόμη και ο Προφήτης Ηλίας, όταν θα έλθει να κηρύττει, δεν θα γνωρίζει τον ακριβή χρόνο της συντελείας (Βλ. Νεοφύτου του Εγκλείστου Συγγράματα, τ. Α, ο.π., σελ. 145 « Εἰκός γάρ καί τόν Ἠλίαν ἐλθεῖν καί κηρύττειν, καί τήν ἡμέραν ἀγνοεῖν τῆς Χριστοῦ παρουσίας οὐχ ἁπλῶς τούς ἀκούοντας ἀλλά καί αὐτόν τόν κηρύττοντα »). 

Η προτροπή του Κυρίου για εγρήγορση απευθύνεται μέσω των μαθητών σε όλους τους πιστούς. « Ὄ δέ ὑμῖν λέγω, πᾶσιν λέγω, γρηγορεῖτε » (Μρ. 13,37. Βλ. και L. J. Lietaert Peerbolte, The Antecedents of Antichrist, A Traditio-historical study of the earliest Christian views on eschatological opponets, E. J. Brill, U.S.A, 1996, σελ. 45. Για την ανάγκη εγρήγορσης βλέπε και Seraphim Rose, Contemporary sings of the end times. Βλέπε καί του ιδίου, « Η Αποκάλυψη του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά », Εκδόσεις Εγρήγορση, Β΄ Έκδοση, Αθήνα 2004, σελ. 18-9 και 50-2, « Όλοι οι πρώτοι Απόστολοι έγραφαν στις επιστολές τους για την αναγκαιότητα του να σκεπτόμαστε ότι ο Χριστός είναι κοντά, για να προετοιμαζόμαστε, όντες πρώτα απ’ όλα πνευματικά έτοιμοι. Αν είμαστε σ’ αυτήν την κατάσταση της προσμονής του να έλθει ο Χριστός σε μας με μια πνευματική έννοια, είτε στις ψυχές μας μέσω της χάρης είτε στον καιρό του θανάτου μας, τότε το ερώτημα πότε πρόκειται να έλθει σωματικά σ’ αυτή τη γη στο τέλος του κόσμου, δεν θα μας αναστατώνει σε τέτοια έκταση ώστε να προσχωρούμε σε κάποια νέα αίρεση που πηγαίνει στην κορυφή ενός βουνού και περιμένει να έλθει η ημέρα της κρίσεως. Δεν γνωρίζουμε την ημέρα και την ώρα. Η κύρια προτεραιότητα είναι η πνευματική προετοιμασία» ). 

Βέβαια, οι Χριστιανοί θα έχουν κάποια σχετική γνώση του χρόνου της συντελείας. Όπως σημειώνεται στο Λκ. 21,28, οι πιστοί, όταν δουν να συμβαίνουν τα σημεία του τέλους θα καταλάβουν πως η συντέλεια πλησιάζει (Λκ. 21,28 « Ἀρχομένων δέ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καί ἐπάρατε τάς κεφαλάς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν ») Αλλά και ο Παύλος στην Α΄ Θεσσαλονικείς αναφέρεται στην γνώση που θα έχουν οι Χριστιανοί λόγω της εγρήγορσης (Α΄ Θεσσαλονικείς 5,1-8) Θα πρόκειται, όμως, για σχετική γνώση. Όπως επισημαίνει ο Ιερός Χρυσόστομος, όπως η έγκυος γνωρίζει ότι θα γεννήσει σε εννέα μήνες από τη σύλληψη, αλλά, κάποτε, τυχαίνει να γεννήσει και νωρίτερα, σε επτά μήνες, έτσι και οι Χριστιανοί θα γνωρίζουν απ’ την έλευση του Αντιχρίστου πως το τέλος πλησιάζει, όμως, δεν θα γνωρίζουν, ακριβώς, πότε αυτό θα έλθει (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις την Α΄ προς Θεσσαλονικείς, Ομιλία Θ΄, Β΄, P.G. 62, 448-449 και Ε.Π.Ε. 22, σελ. 53-52 « Ἄξιον δέ καί ἐκεῖνο ζητῆσαι, εἰ ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, πῶς ὅταν λέγωσιν, εἰρήνη καί ἀσφάλεια, τότε αὐτοῖς αἰφνίδιος ὄλεθρος ἐφίσταται; Ταῦτα γάρ οὐκ ἀφίησιν ἐπελθεῖν τήν ἡμέραν, τεκμήρια ὄντα τῆς παρουσίας αὐτῆς. Ἀλλ’ οὐδέ ταὐτόν τόν καιρόν βούλεται εἶναι τόν τοῦ Ἀντιχρίστου, καί τήν ἡμέραν πᾶσαν, ὅτι ἐκεῖνο σημεῖον ἔσται τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, αὐτός δέ οὐχ ἕξει σημεῖον, ἀλλ’ ἀθρόον καί ἀπροσδοκήτως ἥξει. Καί γάρ τῇ κυούση, φησίν, οὐκ ἐφίσταται ἀδήλως. Οἶδε γάρ ὅτι ἐννέα μῆνας ἔσται ὁ τόκος. Καί σφόδρα μέν οὖν ἀδήλως. Αἰ μέν γάρ ἑπταμηνιαῖα ἔτεκον, αἰ δέ ἐννεαμηνιαῖα. Ἄλλως δέ καί ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα ἄδηλος. Προς τοῦτο οὐ φησι ταῦτα ὁ Παῦλος ὠδίνός ἐστι τά τεκμήρια. Πολλαί γοῦν οὕτω καί ἐν ὁδοῖς καί τῆς οἰκίας ἔξω, μή προειδυῖαι, ἔτεκον. Οὐ τό ἄδηλον δέ μόνον ἐνταῦθα ἠνίξατο, ἀλλά καί τό τῆς ὀδύνης πικρόν. Ὥσπερ γάρ, ἐκείνη παίζουσα, γελῶσα, οὐδέν ὅλως προορωμένη, ἐξαίφνης ἀρρήτοις κατασχεθεῖσα πόνοις διακόπτεται ταῖς ὠδίσιν, οὕτω καί αἰ ψυχαί ἐκεῖναι τῆς ἡμέρας ἐπελθούσης ». Βλ. και Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, Εις την Α΄ Θεσσαλονικείς, Ε΄, P.G. 124, 1313-1317).

Ο Παύλος αντιπαραβάλλει όσους ζουν με εγρήγορση προς αυτούς που ζουν στο σκότος της αμαρτίας (Α΄ Θεσσαλονικείς 5,4 « Ὑμείς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστέ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ»). 

Όσοι ζουν με εγρήγορση δεν θα ζημιωθούν σε τίποτε απ’ την Δευτέρα Παρουσία. Αντίθετα, όσοι κοιμούνται τον ύπνο της αμαρτίας θα πέσουν θύματα της ραθυμίας τους. Ο Χρυσόστομος σχολιάζοντας την εικόνα του κλέπτη μέσα στη νύχτα σημειώνει χαρακτηριστικά: « Ἐπί μέν γάρ τῶν ἐγρηγορότων καί ἐν φωτί ὄντων, κἄν γένηταί τις εἴσοδος ληστοῦ, οὐδέν λυμήνασθαι δυνήσεται. Οὕτω καί ἐπί τῶν ὀρθῶς ζώντων. Ἀλλ’ ἐκείνους τούς καθεύδοντας πάντων γυμνώσας ἄπεισι, τούς ἐνδάδε θαρροῦντας » (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις την Α΄ προς Θεσσαλονικείς, Ομιλία Θ΄, Γ΄, P.G. 62, 449 και Ε.Π.Ε. 22, σελ. 53. Βλ. και Γαλάνη Ιωάννη, Η πρώτη επιστολή του Παύλου προς Θεσσαλονικείς, Ε.Κ.Δ. 11Α, Εκδόσεις Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 292 -307).

Ολόκληρη τη Διατριβή θα τη βρείτε εδώ