ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ - (Μέρος 9ο)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:

Ἐνταῦθα παραθέτοµεν µέρος τοῦ ὁράματος τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νήφωνος, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀσκήσαντος ἐσφαλμένως δὲ φεροµένου ὡς ἐπισκόπου Κωνσταντίας.

Ἐκ τῆς θεωρίας τοῦ Αγίου Νήφωνος περὶ τῆς Δευτέϱας Παρουσίας (ὅτι θὰ γίνῃ εἰς τὸ ἥμισυ τοῦ 7ου αἰῶνος - χιλιετηρίδος ἀπὸ Αδάμ, ἤτοι ὀλίγον πρὸ ἢ μετὰ τὸ ἔτος 2.000!)

Είπεν ὁ Κύριος τῷ ᾿Αρχαγγέλῳ Μιχαήλ: ᾿Ἐγὼ ἆνταποδώσω καὶ παραδώσω τοὺς μισθωτοὺς καὶ ὄχι ποιμένας, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀμπελῶνά µου διέφθειραν καὶ τὰ πρόβατα µου διεσκόρπισαν, οἱ ὁποῖοι χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐποίμαναν καὶ διὰ τιμὴν τὸ ἱερατεῖον ἐξεζήτησαν. Πόση γὰρ τούτων η κόλασις καὶ πόσος αὐτῶν ὁ ὀδυρμός; Εγὼ ἐν ὀργῇ καὶ ἐν θυμῷ ταράξω αὐτούς. Πρόβατα καὶ βόας (σήμερον πολυκατοικίας καὶ λίρας!) ἀπέκτησαν τὰ φθειρόµενα, καὶ τὰ ἐμὰ πρόβατα οὐκ ἐπεμελήθησαν. Επισκέψομαι ἐν ράβδῳ τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξι τὰς ἀδικίας αὐτῶν. Τοὺς δέ γελοιάζοντας ἱερεῖς καὶ φιλονεικοῦντας  ἐν ταῖς ἁγίαις µου Ἐκκλησίαις, τί οὖν ποιῆσω; Ὡς σκεύη κεραµέως συντρίψω αὐτούς. Καὶ ἐγὼ ἐλθὼν τὴν κρίσιν µου ἐπιφέρω. ᾿Εγὼ ἔρχομαι καὶ εἴτις εὗρε δύναμιν ἂς μὲ ἀπαντήσῃ. Οὐαἱ δὲ τῷ ἐν ἀνομίαις εἰς χεῖράς µου ἐμπεσόντι, διότι πάντες θὰ ἔμφανισθῶσι γυμνοὶ καὶ τετραχηλισμένοι ἐνώπιόν μου. Πάντες φοβηθήσονται καὶ ἐντραπήσονται ἐνώπιον τῶν ἀχράντων δυνάμεων. Καταλάβω δε καὶ τοὺς µονάζοντας, οἵτινες ἐν πολλή ἀμελείᾳ πορευόμενοι ἐψεύσαντο τῷ Θεῷ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις, ὅτι ἄλλα ἔταξαν καὶ ἄλλα εἰργάσθησαν. Ἐγὼ τούτους ἁγκιστρώσω καὶ τινάξω ὥσπερ τὸν ἀέρα ἐκ τῶν νεφελῶν καὶ εἰς τὴν ἄβυσσον παραπέµψω, ὅτι δὲν τοὺς ἔφθασεν η ἰδική των ἀπώλεια, ἀλλὰ σκάνδαλον ἀπωλείας ἐγένοντο τοῖς ἄλλοις... ἐγὼ ἀνταποδώσω εἰς τοὺς μὴ θελἠσαντας μετανοῆσαι καὶ κρινῶ ὡς δικαιοκρίτης.

Ταῦτα τοῦ Κυρίου λέγοντος πρὸς τὸν ᾿Αρχάγγελον Μιχαήλ, τρόμος ἔλαβεν πάσας τὰς ἐπουρανίους δυνάµεις. Μετὰ δὲ τὸ διεξελθεῖν τὰς ἓξ βίβλους τῶν αἰώνων, λαβών τὸ βιβλίον τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος λέγει: ᾿Αρχὴ ἑβδόμου αἰῶνος, τέλος αἰῶνος. ᾿Αρχή κακίας καὶ πονηρίας. Καὶ προβὰς (ἀφ' οὗ ἐξεφύλλισε περαιτέρω τὸν τόμον) λέγει: Οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, πονηροί, φθονεροί, ψεῦσται, ψευδή ἀγάπην ἔχοντες, φίλαρχοι καὶ τῇ σοδομιτικῇ ἀσελγείᾳ δεδουλωμένοι. Προβὰς δὲ ὀλίγον τοῦ βιβλίου, ἐσηκωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ μὲ τὸ χέρι αὐτοῦ κρούσας τὸ γόνατον καὶ σκεπάσας τὸ µέτωπον αὐτοῦ σὺν τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἐστάθη ὀλίγον, ὥσπερ νενοηµένος, καὶ λέγει: ᾽Αληθῶς ὑπερέβη ὁ ἔβδομος αἰὼν εἰς τὴν ἀνομίαν καὶ πονηρίαν τοὺς ὄπισθεν αἰῶνας. "Ότε δὲ ἦλθεν ἕως τοῦ μεσασμοῦ τοῦ βιβλίου λέγει: Πολλὴν δυσὡδίαν περιέχει ἀπὸ ἁμαρτιῶν τὸ ὑπόλοιπον τοῦ βιβλίου τούτου καὶ ἀρκεῖ. Διὰ τοῦτο μεσασμῷ συντελέσω αὐτό. Ταῦτα εἰπὼν ὁ Κύριος διέταξε τὸν Μιχαηλ σὺν τῷ τάγµατι αυτοῦ ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν κρίσιν. ᾿Εξήλθε δὲ Μιχαηλ ἀρχιστράτηγος καὶ διὰ τὸ εἶναι τὸ τάγμα αὐτοῦ πολύ η γή δὲν ἔφθασε νὰ τὸ χωρέσῃ, ἐρχόμενοι δὲ ἔλεγον: "Άγιος, "Άγιος Άγιος, φοβερός, μέγας, ὑψηλός, θαυμαστὸς καὶ δεδοξασµενος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων... (Τὸ ὅραμα ἔχει συνέχειαν. Πιστὸν ἀντίγραφον ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ὁμιλίαι Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου», τύποις ἐν Παρισίος, ἔτος 1559». Είς τὸ τέλος αὐτοῦ συμπεριλαμβάνει καὶ τὸν βίον, ὡς καὶ τὸ παρὸν ὅραμα τοῦ ὁσίου Νήφωνος).

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ, ΠΡΟ 350 ΕΤΩΝ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Κατὰ τὸ 1900 ἔτος, βαδίζοντες πρὸς τὸν μεσασμὸν τοῦ 8ου  αἰῶνος, ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νὰ γίνεται ἀγνώριστος. Όταν πλησιάσῃ ὁ καιρός τῆς ἐλεύσεως τοῦ ᾽Αντιχρίστου, θὰ σκοτισθῇ η διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τὰ τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῇ σφόδρα η ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία. Τότε ἄρχεται ὁ κόσμος νὰ γίνεται ἀγνώριστος. Θὰ μετασχηματίζωνται αἱ μορφαὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν θὰ γνωρίζωνται οἱ ἄνδρες ἀπὸ τὰς γυναῖκας διὰ τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας καὶ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς· οἱ τότε ἄνθρωποι θα ἀγριέψουν καὶ θὰ γένουν ὡσὰν θηρία ἀπὸ την πλάνην τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Δὲν θὰ ὑπάρχη σεβασμὸς εἰς τοὺς γονεῖς καὶ γεροντοτέρους. Η ἀγάπη θὰ ἐκλείψη, οἱ δὲ Ποιµένες τῶν Χριστιανῶν ᾿Αρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, (ἐκτὸς ἐξαιρέσεων), παντελῶς μὴ γνωρίζοντες τὴν δεξιὰν ὁδον ἀπὸ τὴν ἀριστεράν. Τότε θὰ ἀλλάξουν τὰ ήθη καὶ αἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σωφροσύνη θὰ ἀπολεσθῇ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ βασιλεύσῃ η ἀσωτεία. Τὸ ψεῦδος καὶ η φιλαργυρία θὰ φθάσουν εἰς τον µέγιστον βαθµόν, καὶ οὐαὶ εἰς τοὺς θησαυρίζοντας ἀργύρια. Αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι, κλοπαὶ καὶ φόνοι θὰ πολιτεύωνται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. Καὶ διὰ την ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καὶ ἀσελγείας οἱ ἄνθρωποι θέλουν στερηθή τὴν χάριν τοῦ Αγίου Πνεύματος, ὅπου ἔλαβον εἰς τὸ 'Αγιον Βάπτισμα, ὡς καὶ τῃν τύψιν τῆς συνειδήσεως.

Αἱ Ἐκκλησίαι δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονον τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κὀσµῳ εὑρισκομένους Χριστιανοὺς, οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως. Τότε θα ἀναχωροῦν ἀπὸ τὸν κόσμον εἰς τὰ ἱερὰ Καταφύγια διὰ νὰ εὕρουν ψυχικὴν ἀνακούφισιν τῶν θλίψεών των καὶ παντοῦ θὰ εὑρίσκουν ἐμπόδια καὶ στενοχωρίας. Καὶ πάντα ταῦτα γενήσονται διὰ τὸ ὅτι ὁ ᾽Αντίχριστος θέλει κυριεύσει τὰ πάντα, καὶ γενήσεται ἐξουσιαστὴς πάσης τῆς Οἰκουμένης, καὶ θὰ ποιῇ τέρατα καὶ σημεῖα, κατὰ φαντασίαν, θέλει δὲ δώσει πονηρὰν σοφίαν εἰς τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον, νὰ ἐφεύρῃ, νὰ ὁμιλῇ ὁ εἷς πρὸς τὸν ἅλλον, ἀπὸ τὴν μίαν ἄκραν τῆς γῆς, ἕως τὴν ἄλλην. Τότε θὰ πέτανται εἰς τὸν ἀέρα ὡς πτηνὰ καὶ διασχίζοντες τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης ὡς ἴχθύες.

Καὶ ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς οἱ ἄνθρωποι. διαβιοῦντες ἐν ἀνέσει, μη γνωρίζοντες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτά ἐστι πλάνη τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Καὶ τόσον θὰ προοδεύσῃ τὴν ἐπιστήμην κατὰ φαντασίαν ὁ πονηρός, ὥστε ἄποπλανῆσαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ μη πιστεύειν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ τρισυποστάτου Θεοῦ.

Τότε βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώσει τὰς ημέρας διὰ τοὺς ὁλίγους σῳζομένους, διότι θέλει πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Τότε αἰφνιδίως θέλει ἔλθει η δίστοµος ρομφαία καὶ θὰ θανατὠσῃ τὸν Πλάνον καὶ τοὺς ὀπαδους αὐτοῦ. 

Πιστὸν ἀντίγραφον ἀπὸ τὸ Βιβλίον Ευαγγελικὸς Κῆπος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Κύπρου.

'Αρχιμ. ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ