ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ- (Μέρος 10ο)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με τὴν παροῦσαν μελέτη δὲν ἐξηντλήθησαν βεβαίως ὅλα τὰ παραδείγματα καὶ αἱ ἀποδείξεις σχετικῶς μὲ τὰς χιλιαστικὰς ή μεσοβασιλειακὰς ἰδέας ὀρθοδόξων, καὶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ ὅλως ἀντίθετον προς τὰς ἰδέας αὐτάς καὶ ἑρμηνείας.᾿Αποδεικνύουν δηλαδή, ὅτι η πανσεξουαλική, καὶ δή σοδοµιτική, ἔξαλλος καὶ ἄθεος ἐποχἠ µας εὑρίσκεται εἰς τὰς παραμονάς, ὄχι τῆς βασιλείας ποῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς ή τῆς µεσοβασιλείας, ἀλλὰ μᾶλλον τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου καὶ τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου µας. ᾿Ακόμη πιστεύοµεν, ὅτι ἐγράψαμεν ὡς ἄνθρωπος πιστός, ὡς ἠλεημένος πἀρὰ τοῦ Κυρίου µας, καὶ ὄχι κατὰ ἀπόλυτον τρόπον, ὡς ἀλάθητος. Ὁ Κύριος γνωρίζει τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὸν χρόνον τῶν γεγονότων. Παραλλήλως δὲ πιστεύοµεν, ὅτι η παροῦσα ἐσχατολογικὴ μελέτη θὰ ἆποτελέσῃ ἀφορμὴν πρὸς ἀφύπνισιν λόγῳ περιεργείας καὶ ἐνδιαφέροντος καὶ πρὸς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφῃν εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστόν. Ακόμη πρὸς ἀφύπνισιν τοῦ ἐνδιαφέροντος ἄλλων ἁρμοδιωτέρων περὶ τὰ ζητήματα αὐτά, ὥστε ἄλλοι σὺν τῷ χρόνῳ, μὲ περισσότερα στοιχεῖα, νὰ ἀσχοληθοῦν καὶ νὰ γράψουν ἐκτενέστερον ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν τόσον περίεργον καὶ ἀκατάστατον ἐποχην µας δὲν ἀπασχολεῖ δυστυχῶς τοὺς πνευματικοὺς ὁδηγοὺς καὶ ταγούς, ή ἀπὸ παρερµηνείαν, ή ἀπὸ ἀδιαφορίαν. Παρ' ὅλα αὐτὰ ὅµως, εἰς πολλοὺς εὐσεβεῖς καὶ ἁπλοϊκοὺς Χριστιανοὺς υπάρχει διάχυτος η ἀνησυχία καὶ η πεποίθησις, ὅτι ὄντως ζῶμεν εἰς ὑπόπτους καιρούς, καὶ ὅτι ὁ κόσμος πλησιαζει πρὸς τὸ τέλος του.

Ἐπίσης μὲ τὸ μικρὸν τοῦτο πόνημα δὲν ἀποβλέπομεν, ὡς καὶ εἰς τὸν πρόλογον ἐγράψαμεν, εἰς τὸ νὰ μεταπείσωμεν τοὺς χριστιανοὺς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔγραψαν καὶ συνεχῶς γράφουν κατά κόρον, ἰδίως τώρα τελευταίως, στηριζόµενοι εἰς μετὰ Χριστὸν ψευδοπροφητείας, χρησιμοποιοῦντες καὶ συναφή δῆθεν μὲ αὐτὰς ἁγιογραφικὰ χωρία, κηρύσσοντες ἀπίθανα πράγματα, ἐπίγειον ἁγιοποίησιν τοῦ Πλανήτου καὶ ἰδεώδη χιλιετή μεσοβασιλείαν! Ακόμη, οὔτε ἔπιχειρούμεν να μεταπείσωμεν μίαν ἄλλην τάξιν καὶ θεωρίαν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὁμοιάζουν μὲ προφασιζομένους ἅμαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι εἰς την θεωρίαν των λίαν ευχαριστούνται, λέγοντες, ὅτι, ὅσον καὶ ἂν τὸ κακὸν προχωρῇ καὶ φθάση εις το κατακόρυφον, ὅσον καὶ ἂν τὸ προκατακλυσμιαῖον και σοδομιτικόν κακόν κυριαρχῇ εἰς τὸν κόσμον, δὲν τοὺς κάμνει οὗδεμίαν ἐντύπωσιν, ούτε ἀνησυχοῦν διόλου. Καὶ τοῦτο, ἐπειδή πιστεύουν πάντοτε εἰς τὴν ἀγαθότητα του Κυρίου, ὅτι όπισθεν τῆς τρομακτικῆς ἁμαρτίας καὶ ἀποστασίας τοῦ κόσµου κρύπτεται η ἀγάπη, η εὐσπλαγχνία και το έλεος του Θεοῦ. Πάντοτε καὶ παντοῦ βλέπουν τὸν Κύριον γεμάτον από ἀγάπην και μακροθυμίαν, οὐδέποτε δὲ δίκαιον και τιμωρόν! ᾿Εντεῦθεν διαρκῶς, μόλις κανείς τους εἴπή τίποτε, αμέσως χρησιμοποιοῦν τὸ γνωστὸν ρητὸν τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Οὺ δὲ ἐπλεόνασεν η ἁμαρτία, ὕπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ῥωμ. ε’ 20). Λησμονοῦν ὅμως, ὅτι εἰς το παρελθόν, ἀπὸ κτίσεως κόσµου, ὅπου ἐπλεόνασεν η ἁμαρτία άνευ μετανοίας, δεν υπερεπερἴσσευσεν η χάρις, ἀλλ' ἦλθε δικαία τιμωρία τοῦ δικαίου Κυρίου, ώς συνέβη με τοὺς  πρό του κατακλυσμοῦ καὶ τῶν Σοδόµων ἀνθρώπους. Όπως ἐπίσης θὰ συμβῇ καὶ μὲ τὸν πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας κόσμον. 

 Ἡ ἰδέα, ὅτι ὁ Θεὸς ἐξ ἀγάπης θὰ συγχωρήση τοὺς πάντας, εἶναι εὐχάριστον ἀποκοίμισμα καὶ αναπαυτικόν προσκέφαλον εἰς τοὺς ἀδιορθώτους καὶ ἀμετανοήτους αμαρτωλούς. Συγχρόνως δὲ ἔχει μεγάλην συγγένειαν μὲ την διδασκαλίαν καὶ τὴν θεωρίαν τῶν πνευματιστῶν, ποὺ λέγουν, ὅτι οὐδεὶς χάνεται, ἀλλὰ σώζεται μὲ τὰς διαρκεῖς μετενσαρκώσεις. ᾽Αλλ᾽ ἀκόμη ἔχει συγγένειαν καὶ μὲ τὴν διδασκαλίαν τῶν Νικολαϊτῶν, που επίστευον, ότι, όσον περισσότερον αμαρτάνει τις, περισσότερον θὰ ἐλεηθῃ! Δηλαδή θα υπερπερισσεύσῃ η χάρις εἰς αὐτούς! ᾿Επειδῆ, λοιπὀν, τόσον οι πρὦτοι μὲ τὰς ψευδοπροφητείας, ὅσον καὶ οἳ δεύτεροι με τὰς µεσοβασιλειακάς ἰδέας, ἄλλα και οἱ τρίτοι µε την ἐλπίδα τῆς µακροθυμίας καὶ ἀγάπης τοῦ Κυρίου, ἔχουν τοσαύτην πεποίθησιν εἰς την ἐρμηνευτική των ἱκανότητα καὶ την ἐπαλήθευσιν τῶν προβλέψεων των, τονίζομεν καὶ πάλιν, ὅτι διὰ τοῦ παρόντος πονήματος δεν ἐπιχειροῦμεν νὰ  µεταπείσωμεν αὐτοὺς. Άλλωστε τοιοῦτον πρᾶγμα θὰ ἀπετέλει  ἀνόητον προσπάθειαν καὶ φοβερὰν µαταιοπονίαν.

Πράγματι, εἰς τὸν ἀπέραντον σημερινὸν κυκεῶνα ἰδεῶν, συγχύσεως καὶ διαστροφής, καὶ εἰς αὐτὰ ἀκόμη τὰ θρησκευτικά καὶ θεολογικὰ ζητήματα, εἶναι εὐκολώτερον νὰ µεταπείσῃς ἕνα ἀντίχριστον χιλιαστήν, Μάρτυρα δηλαδή τοῦ Ἱεχωβᾶ, παρὰ ἕνα κατά τὰ ἄλλα ὀρθόδοξον χιλιαστήν!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ 

"OΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ"

ΑΘΗΝΑΙ 1984

Τα προηγούμενα μέρη θα τα δείτε εδώ

*************************************************************************

Ο Χιλιασμός κάθε μορφής , όπως η «αναλαμπή», είναι κατάλοιπο των εσφαλμένων μεσσιανικών αντιλήψεων των Εβραίων. Και οι ψευδοπροφητείες μάλλον είναι ταλμουδικής προέλευσης. 

«Ο Rav Shternbuch έλαβε ένα πολύ προστατευμένο μυστικό που του ήρθε από τον Ραββίνο Yitzchak Chever zatza» l , ο οποίος το έλαβε από τον Ραββίνο Chaim του Volozhyn zatza l , ο οποίος το έλαβε από τον ίδιο τον Gaon της Vilna , που το αποκάλυψε λίγο πριν από το θάνατό του: 

«Όταν ακούσετε ότι οι Ρώσοι έχουν καταλάβει την πόλη της Κριμαίας, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι έχουν ξεκινήσει οι καιροί του Μεσσία, ότι τα βήματα του ακούγονται. Και όταν ακούσετε ότι οι Ρώσοι έχουν φτάσει στην πόλη της Κωνσταντινούπολης, θα πρέπει να φορέσετε τα σαββατιάτικα ρούχα σας και να μην τα βγάλετε, γιατί αυτό σημαίνει ότι ο Μεσσίας πρόκειται να έρθει από λεπτό σε λεπτό. »» Πηγή