Ο εφιάλτης του ΜΙΤ από το 1972

ΚPMG: Επιβεβαιώνει έρευνα-εφιάλτη του ΜΙΤ από το 1972

Η οικονομική ανάπτυξη θα «παγώσει» μέσα σε μια δεκαετία, τα τρόφιμα θα γίνουν δυσεύρετα και ο ανθρώπιονς πληθυσμός θα συρρικνωθεί, αποκαλύπτει η νέα μελέτη της KPMG.

Το 1972, μια ομάδα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) προέβλεψε ότι η -με κάθε κόστος- οικονομική ανάπτυξη την οποία έχουν βάλει ως πρωταρχικό στόχο οι σύγχρονοι άνθρωποι που δεν δίνουν «δεκάρα» πλέον για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ακατάπαυστης εκβιομηχάνισης, θα οδηγήσει σε κατάρρευση της παγκόσμιας κοινότητας μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα. 

Μια νέα μελέτη που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας από την KPMG, διαπίστωσε πως το ενδεχόμενο αυτό πιθανώς αργά ή γρήγορα να γίνει πραγματικότητα. 

Σύμφωνα με τη DailyMail, o Γκάια Χέρικτον , Sustainability and Dynamic System Analysis Lead στην KPMG, προσπάθησε να αποδείξει εάν οι ισχυρισμοί της ομάδας του ΜΙΤ είναι πράγματι βάσιμοι. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποίησε ένα παγκόσμιο μοντέλο προσομοίωσης το οποίο αναλύει πώς ακριβώς έχει εξελιχθεί ο κόσμος σε όλους τους τομείς από το 1972 μέχρι και σήμερα.

Ο Χέρικτον εξέτασε 10 βασικές μεταβλητές, όπως τον πληθυσμό, τη βιομηχανική παραγωγή και τη συνεχή ρύπανση, και διαπίστωσε πως η επιχειρηματική μας νοοτροπία θα προκαλέσει μείωση της οικονομικής ανάπτυξης μέσα στην επόμενη δεκαετία. Τα δεδομένα έδειξαν και κάτι ακόμη, ίσως πιο τρομακτικό. Ο κόσμος μας θα μπορούσε να βιώσει μια πλήρη κοινωνική κατάρρευση έως το 2040. Η συνολική κατάρρευση της κοινωνίας θα σήμαινε απότομη μείωση της ποιότητας ζωής, της παραγωγής τροφίμων, της βιομηχανικής παραγωγής και, τελικά, ολόκληρου του ανθρώπινου πληθυσμού.

Η ομάδα του MIT οδηγήθηκε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα υπολογιστή που ονομάζεται World1 και ανέλυσε δεδομένα από το 1900 και μέχρι το 2060. Σε ένα βίντεο των ευρημάτων του 1972, ο Τζέρι Φόστερ του MIT, ο οποίος ανέπτυξε το World1, αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκε σε αυτό το συμπέρασμα. Ένα άλλο παράδειγμα που χρησιμοποίησε ήταν η ποιότητα ζωής, η οποία αυξήθηκε ταχύτατα μέχρι τη δεκαετία του 1940 και στη συνέχεια μειώθηκε μέχρι το 2020 όταν βλέπει μια άλλη ανοδική πορεία.

Ωστόσο, το μοντέλο αναγνώρισε επίσης το 2020 ως σημείο αιχμής για τον πολιτισμό. «Περίπου το 2020, η κατάσταση του πλανήτη γίνεται εξαιρετικά κρίσιμη. Εάν δεν κάνουμε τίποτα γι ‘αυτό, η ποιότητα ζωής μας μπορεί να αλλάξει κατά 180 μοίρες», είχε δηλώσει τότε ο Φόστερ.

«Η ρύπανση έχει αυξηθεί τόσο που θα αρχίσει να σκοτώνει ανθρώπους, κάτι που με τη σειρά του θα κάνει τον πληθυσμό να μειωθεί. Με αυτά τα δεδομένα, περίπου το 2040 έως το 2050, η ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα θα σταματήσει να υπάρχει» προειδοποιούσε.

Ο Χέρικτον χρησιμοποίησε το ίδιο μοντέλο, αλλά η τρίτη έκδοση της προσομοίωσης που ονομάζεται World3 και εξέτασε 10 βασικές μεταβλητές: πληθυσμός, ποσοστά γονιμότητας, ποσοστά θνησιμότητας, βιομηχανική παραγωγή, παραγωγή τροφίμων, υπηρεσίες, μη ανανεώσιμοι πόροι, συνεχής ρύπανση, ανθρώπινη ευημερία, και οικολογικό αποτύπωμα, όπως αναφέρθηκε για πρώτη φορά από το VICE .

Και τα δύο σενάρια δείχνουν ότι η συνέχιση της δραστηριότητας ως συνήθως, δηλαδή η συνεχής ανάπτυξη, δεν είναι δυνατή. 

Αν και η προσομοίωση του 1972 δείχνει ότι η κοινωνία είναι καταδικασμένη, η μελέτη του Χέρικτον προσθέτει ότι η τεχνολογική πρόοδος και η επένδυση περισσότερων σε δημόσιες υπηρεσίες θα μπορούσε να μας γλιτώσει από μια επικείμενη καταστροφή. 

Ωστόσο, η ανθρωπότητα θα πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες την επόμενη δεκαετία για να προλάβει τις εξελίξεις αυτές και τελικά να αποτρέψει ένα ζοφερό μέλλον.   

Πηγή