Απαξίωση από πανεπιστημιακό Ελλήνων και Ρωμαίων Κλασικών: Ταύτιση με «λευκή ανωτερότητα» και ακροδεξιά ρητορική
Εκτενές άρθρο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας New York Times, (Rachel Poser (ως και podcast), με θέμα τη θέση του καθηγητή Ρωμαϊκής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Princeton, Dan-el Padilla Peralta.
Ο τελευταίος ισχυρίζεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι πρέπει οι κλασικές σπουδές να παραμερίσουν την αρχαιοελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα.
Οι απόψεις του εν λόγω απαράδεκτου καθηγητή εκφράστηκαν δημοσίως τον Ιανουάριο του 2019, σε κατ’ αντιπαράθεση συζήτηση με τη Δημοκρατική εκπρόσωπο στη Βουλή των Αντιπροσώπων Mary Frances Williams (Πολιτεία της Τζόρτζια), στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού συνεδρίου, και ειδικότερα, του πάνελ: “The Future of Classics”.
Η όλη συζήτηση έγκειται στην πρωτοκαθεδρία της αρχαιότητας ως βάση του Δυτικού πολιτισμού. Και στο κατά πόσο έχει υιοθετηθεί από την ακροδεξιά και τους ρατσιστές, αν λάβει υπόψη κανείς ότι σύμβολά της όπως σημαίες, ψευδώνυμα και εικόνες αρχαίων μνημείων χρησιμοποιούνται σε ρατσιστικές διαδηλώσεις. Υποστηρίζεται δε ότι οι κλασικές σπουδές διδάσκονται και μελετώνται κυρίως από λευκούς.
Ο Δομινικανής καταγωγής καθηγητής Padilla υποστηρίζει ότι οι κλασικές σπουδές έχουν αποτελέσει βάση για τη δουλεία, το ρατσισμό, το φασισμό, την αποικιοκρατία και το ρατσισμό, ότι διαμόρφωσαν ένα πλέγμα ρατσισμού σε όλη την ανώτερη παιδεία ενώ ο ρόλος τους υπήρξε καταλυτικός για την εφεύρεση της έννοιας της «λευκότητας» και της τελικής επικράτησής της.
Αναφέρεται πάντως στο δημοσίευμα, ότι παρά τη «δεξιά προπαγάνδα», οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους λευκούς, ούτε τα αγάλματά τους ήταν κατάλευκα, ενώ επισημαίνεται ότι στην Αρχαία Αθήνα, μόνον οι άνδρες είχαν πολιτικά δικαιώματα, οι γυναίκες είχαν περιορισμένα δικαιώματα κοινωνικής ζωής και χιλιάδες σκλάβοι βρήκαν το θάνατο σε καταναγκαστικά έργα.
O Padilla ισχυρίζεται ότι η κλασική αρχαιότητα ευθύνεται για τη συστημική αδικία και ότι πλέον δεν μπορεί να διαχωριστεί από το ρατσισμό.
Το δημοσίευμα αναφέρεται εκτενώς στα παιδικά χρόνια και τις σπουδές του Padilla στις ΗΠΑ καθώς και το ενδιαφέρον του για τους σκλάβους στη Ρωμαϊκή αρχαιότητα και τις σχετικές πρακτικές αγριότητας εις βάρος τους.
Η αίσθηση που είχε για τη μελέτη της αρχαιότητας στη σύγχρονη εποχή είναι ότι κατάφερε να εκτοπίσει άλλες κουλτούρες και άλλες μορφές γνώσεως ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι αν υπήρχε μια διαφορετική οπτική θα οδηγούμασταν στην αναθεώρηση της ρατσιστικής ιδεολογίας η οποία έχει ενστερνιστεί τους κλασικούς.
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά ακόμη και στη μεταναστευτική πολιτική του Donald Trump και τις σχετικές δηλώσεις του για τους Μεξικάνους ως «εγκληματίες, έμπορους ναρκωτικών και βιαστές» που έρχονται στη χώρα, ενώ αισθητή γίνεται μια τάση ανασύστασης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και δημιουργίας ενός λευκού εθνικού κράτους στη Βόρεια Αμερική, παρόλο που ακαδημαϊκοί όπως η Mary Beard υποστηρίζουν ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στηρίχθηκε στις αρχές της ενσωμάτωσης και της ελευθερίας κίνησης των ανθρώπων.
Ο Padilla ενοχλημένος από τις πολιτικές Trump και τον τρόπο που αντιδρούσε η ακαδημαϊκή κοινότητα, ισχυρίστηκε ότι ο πολύ-πολιτισμός στην αρχαιότητα συνυπήρξε με το μίσος για τους ξένους, αναφερόμενος σε διωγμούς ολόκληρων πληθυσμών στην αρχαία Ρώμη, ότι στην πραγματικότητα η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν υπήρξε ποτέ έτσι όπως παρουσιάζεται και ότι σκοπός των ακαδημαϊκών θα πρέπει να είναι η έρευνα του τι πραγματικά συνέβαινε τότε και αυτό θα έχει ως συνέπεια να ξαναγραφτεί μια ιστορία διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο Padilla έχει κατηγορηθεί -όπως επισημαίνεται στο άρθρο- ότι προτίθεται να σκοτώσει τις κλασικές σπουδές και ότι αποτελεί εκπρόσωπο της άγνοιας, της πολιτικής ορθότητας και της πολιτικής των ταυτοτήτων.
Αναφέρεται παράλληλα στο δημοσίευμα, ότι κοινωνικά δικαιώματα, κινήματα ανά τον κόσμο και περιθωριοποιημένες ομάδες έχουν αντλήσει έμπνευση από τα αρχαία κείμενα, κορυφαίες ηρωίδες της αρχαίας τραγωδίας έχουν γίνει σύμβολα των φεμινιστριών, ενώ η ομοφυλοφιλική ποίηση της Σαπφούς και οι Πλατωνικοί διάλογοι είχαν απήχηση σε μεγάλους σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Oscar Wilde.
Στη συνέχεια ακολουθεί μια ανάλυση για το πώς η αρχαιότητα υπήρξε η βάση διαμόρφωσης του Ευρωπαϊκού 18ου και 19ου αιώνα, ότι υπήρξε ο αντίλογος στη θρησκευτική ηθική, για το πώς διαμορφώθηκαν οι έννοιες της «λευκότητας» επί Διαφωτισμού, καθώς και πώς οι σχετικές ιδέες μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ και τον Αμερικανικό εμφύλιο. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον Jefferson ως μελετητή της αρχαίας γραμματείας και τις κοινωνικές ανισότητες της εποχής.
Η Αμερική μιμήθηκε το παράδειγμα της Ρώμης φοβούμενη την τυραννία της πλειοψηφίας, ενώ η σύγκριση αυτή ενισχύθηκε καθώς καθιερωνόταν σε παγκόσμια δύναμη. Στη σύγχρονη εποχή, γενιές διανοουμένων, φεμινιστριών, ομοφυλόφιλων και έγχρωμων ακαδημαϊκών, έχουν επηρεαστεί από την κλασική αρχαιότητα. Αν δει κανείς την αρχαιότητα όπως ο Padilla σημαίνει ότι την καταδικάζει ως ό,τι χειρότερο έχουμε διδαχθεί και να τη χρησιμοποιήσουμε ως μοχλό αλλαγής.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα γεγονότα του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου τ.έ. και στο γεγονός ότι πολλοί από τους διαδηλωτές έφεραν ρωμαϊκά και αρχαιοελληνικά σύμβολα, προέβαλαν αντισημιτικά συνθήματα και σημαίες, ακόμη και με τη ρήση του Λεωνίδα «Μολών Λαβέ». Στο πλαίσιο αυτό, παρεμβάλλεται ο ισχυρισμός του Padilla, ότι ο συστημικός ρατσισμός ενυπάρχει στην κλασική παιδεία.
Φωτογραφία από τις διαδηλώσεις της 6ης Ιανουαρίου
Το δημοσίευμα θα εμφανιστεί σε έντυπη μορφή στις 7 Φεβρουαρίου, στο ΝΥΤ με τον τίτλο «Ο Εικονοκλάστης».
σ.ι. Για την καλύτερη κατανόηση του παρόντος δείτε τα ακόλουθα:
Οι δημοκρατικές ελευθερίες περιορίστηκαν κατά σχεδόν 70% σε παγκόσμιο επίπεδο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου