Βρετανο-ισραηλινοί ακαδημαϊκοί απορρίπτουν τον «λειτουργικό ορισμό του αντισημιτισμού» που προωθεί η βρετανική κυβέρνηση

 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο μιας επιστολής που δημοσιεύθηκε και συνυπογράφηκε από περισσότερους από εξήντα Βρετανούς ακαδημαϊκούς, που απορρίπτουν την υιοθέτηση του «λειτουργικού ορισμού του αντισημιτισμού» της Διεθνούς Συμμαχίας Μνήμης Ολοκαυτώματος (ΔΣΜΟ), από την βρετανική κυβέρνηση.

Η Βρετανική Εταιρεία Μεσανατολικών Σπουδών (BRISMES), η κορυφαία ακαδημαϊκή οργάνωση της Βρετανίας για τις μεσανατολικές και βορειοαφρικανικές σπουδές, εξέφρασε επίσης την ανησυχία της για την πίεση που ασκήθηκε στα πανεπιστήμια από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, ώστε να υιοθετήσουν τον ορισμό της ΔΣΜΟ. Σύμφωνα με την BRISMES, η εξάρτηση της κυβέρνησης από «αυτό που πολλοί στην ακαδημαϊκή κοινότητα θεωρούν εσφαλμένο ορισμό του αντισημιτισμού - θα έχει ανατριχιαστική επίδραση στην ακαδημαϊκή ελευθερία και στο πανεπιστημιακό αντικείμενο των μεσανατολικών σπουδών και πέραν αυτού». Διαβάστε την πλήρη ανακοίνωση της BRIMES εδώ:

-

Εμείς, οι Βρετανοί Ακαδημαϊκοί, οι οποίοι είμαστε επίσης και Ισραηλινοί πολίτες, αντιτασσόμεθα σθεναρά στην κυβερνητική επιβολή του ορισμού του αντισημιτισμού της ΔΣΜΟ στα Πανεπιστήμια της Αγγλίας. Καλούμε όλα τα ακαδημαϊκά συμβούλια να απορρίψουν το κείμενο της ΔΣΜΟ ή όπου έχει ήδη εγκριθεί, να ενεργήσουν για την ανάκληση του.

Εκπροσωπούμε μια ποικιλόμορφη, διεπιστημονική, πολυεθνική ομάδα, διαφόρων ηλικιών. Όλοι έχουμε ένα εκτεταμένο ιστορικό αγώνων κατά του ρατσισμού. Κατά συνέπεια, έχουμε επικρίνει τις παρατεταμένες ισραηλινές πολιτικές κατοχής, εκποίησης, διαχωρισμού και διακρίσεων που απευθύνονται στον παλαιστινιακό πληθυσμό. Η ιστορική και πολιτική μας θεώρηση διαμορφώνεται βαθιά από τις πολλαπλές γενοκτονίες των σύγχρονων καιρών, και ιδίως από το Ολοκαύτωμα, στο οποίο αρκετοί από εμάς χάσαμε μέλη των ευρύτερων οικογενειών μας. Το μάθημα που είμαστε αποφασισμένοι να διδαχθούμε από την ιστορία είναι για έναν αφοσιωμένο αγώνα ενάντια σε όλες τις μορφές ρατσισμού.

Ακριβώς λόγω αυτών των προσωπικών, επιστημονικών και πολιτικών προοπτικών ανησυχούμε για την επιστολή που έστειλε στους Αντιπροέδρους μας ο υπουργός Παιδείας Gavin Williamson, στις 9 Οκτωβρίου 2020. Απειλώντας ξεκάθαρα με την απόσυρση χρηματοδότησης, η επιστολή πιέζει τα πανεπιστήμια να υιοθετήσουν τον αμφιλεγόμενο «λειτουργικό ορισμό του αντισημιτισμού» που προτάθηκε αρχικά από τη Διεθνή Συμμαχία Μνήμης Ολοκαυτώματος (ΔΣΜΟ). Η καταπολέμηση του αντισημιτισμού σε όλες τις μορφές του είναι απόλυτη ανάγκη. Ωστόσο, το έγγραφο της ΔΣΜΟ είναι εγγενώς προβληματικό με τρόπους που υπονομεύουν αυτόν τον αγώνα. Επιπλέον, απειλεί την ελευθερία του λόγου και την ακαδημαϊκή ελευθερία και αποτελεί επίθεση τόσο στο Παλαιστινιακό δικαίωμα αυτοδιάθεσης όσο και στον αγώνα για εκδημοκρατισμό του Ισραήλ.

Το έγγραφο της ΔΣΜΟ έχει επικριθεί εκτενώς σε πολλές περιπτώσεις. Εδώ, αγγίζουμε ορισμένες από τις πτυχές του που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το έγγραφο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο που αναφέρεται και στην επιστολή του υπουργού Ουίλιαμσον, είναι ένας «ορισμός» του αντισημιτισμού, ο οποίος έχει ως εξής:

«Αντισημιτισμός είναι μια συγκεκριμένη αντίληψη για τους Εβραίους, η οποία ενδέχεται να εκφράζεται ως μίσος προς τους Εβραίους. Οι ρητορικές και φυσικές εκδηλώσεις του αντισημιτισμού στρέφονται κατά Εβραίων ή μη Εβραίων και/ή της περιουσίας τους, κατά θεσμών της εβραϊκής κοινότητας και θρησκευτικών εγκαταστάσεων».

Αυτή η διατύπωση είναι τόσο αόριστη γλωσσικά όσο και ελλειπής σε περιεχόμενο, έως του σημείου να είναι άχρηστη. Από τη μία πλευρά, βασίζεται σε ασαφείς όρους όπως «συγκεκριμένη αντίληψη» και «μπορεί να εκφραστεί ως μίσος». Από την άλλη πλευρά, δεν αναφέρει βασικά ζητήματα όπως «προκατάληψη» ή «διάκριση». Βασικά, αυτός ο «ορισμός» είναι πολύ ασθενέστερος και λιγότερο αποτελεσματικός από τους αντιρατσιστικούς κανονισμούς και νόμους που ισχύουν ήδη, ή βρίσκονται υπό ανάπτυξη στον πανεπιστημιακό τομέα.

Επιπλέον, η πίεση της κυβέρνησης στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να υιοθετήσουν έναν ορισμό για ένα μόνο είδος ρατσισμού ξεχωρίζει τους ανθρώπους εβραϊκής καταγωγής σαν να αξίζουν μεγαλύτερη προστασία από άλλους που υφίστανται συχνά ίσες ή πιο οδυνηρές εκδηλώσεις ρατσισμού και διακρίσεων.

Το δεύτερο μέρος του εγγράφου της ΔΣΜΟ παρουσιάζει αυτά που περιγράφει ως έντεκα παραδείγματα σύγχρονου αντισημιτισμού, επτά από τα οποία αναφέρονται στο κράτος του Ισραήλ. Μερικά από αυτά τα «παραδείγματα» χαρακτηρίζουν λανθασμένα τον αντισημιτισμό. Παρομοίως έχουν ανατριχιαστική επίδραση στο προσωπικό και τους φοιτητές του Πανεπιστημίου που επιθυμούν να ασκήσουν νόμιμη κριτική στην καταπίεση του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων ή να μελετήσουν την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Τέλος, παρεμβαίνουν στο δικαίωμά μας ως Ισραηλινών πολιτών να συμμετέχουμε ελεύθερα στην ισραηλινή πολιτική διαδικασία.

Για παράδειγμα, ένα παράδειγμα αντισημιτισμού είναι το «(να ισχυριστούμε) ότι η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό εγχείρημα». Μια άλλη αντισημιτική πράξη, σύμφωνα με το έγγραφο, είναι «να απαιτείται από το Ισραήλ… συμπεριφορά που δεν αναμένεται, ούτε απαιτείται, από οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα ». Σίγουρα, θα πρέπει να είναι νόμιμο, ιδίως στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, να συζητάμε αν το Ισραήλ, ως αυτοαποκαλούμενο Εβραϊκό Κράτος, είναι ένα «ρατσιστικό εγχείρημα» ή ένα «δημοκρατικό έθνος».

Επί του παρόντος, ο πληθυσμός υπό τον έλεγχο του Ισραήλ αποτελείται από 14 εκατομμύρια άτομα. Σχεδόν 5 εκατομμύρια αυτών στερούνται βασικών δικαιωμάτων. Από τα υπόλοιπα 9 εκατομμύρια, το 21% (περίπου 1,8 εκατομμύρια) υφίσταται συστηματικές διακρίσεις από τότε που ιδρύθηκε το κράτος. Αυτές οι διακρίσεις εκδηλώνονται με δεκάδες νόμους και πολιτικές σχετικά με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, την εκπαίδευση και την πρόσβαση σε γη και πόρους. Και τα 6,8 εκατομμύρια άτομα που στερούνται πλήρους δημοκρατικής πρόσβασης, δεν είναι Εβραίοι. Εμβληματικό παράδειγμα είναι ο Νόμος της Επιστροφής, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους Εβραίους - και μόνο στους Εβραίους - που ζουν οπουδήποτε στον κόσμο να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ και να αποκτήσουν την ισραηλινή υπηκοότητα, ένα δικαίωμα που επεκτείνεται στους απογόνους και τους συζύγους τους. Ταυτόχρονα, εκατομμύρια Παλαιστίνιοι και οι απόγονοί τους, που έχουν εκτοπιστεί ή εξοριστεί, στερούνται το δικαίωμα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Μια τέτοια ρατσιστική νομοθεσία και τέτοιες κρατικές πρακτικές σε άλλα σύγχρονα ή ιστορικά πολιτικά συστήματα - από την Κίνα έως τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία - ελέγχονται νόμιμα και τακτικά από τους μελετητές και το ευρύ κοινό. Έχουν επικριθεί πολλαπλώς σαν μορφές θεσμικού ρατσισμού και συγκρίνονται με συγκεκριμένα φασιστικά καθεστώτα, συμπεριλαμβανομένου αυτού της Γερμανίας προ του 1939. Πράγματι, οι ιστορικές αναλογίες είναι ένα τυπικό εργαλείο στην ακαδημαϊκή έρευνα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Υπουργό Παιδείας, μόνο εκείνες που αφορούν το Κράτος του Ισραήλ τώρα απαγορεύονται στους μελετητές και τους φοιτητές στην Αγγλία. Κανένα κράτος δεν πρέπει να προστατεύεται από μια τέτοια νόμιμη επιστημονική συζήτηση.

Επιπλέον, ενώ το έγγραφο της ΔΣΜΟ θεωρεί ότι οι συγκρίσεις της σύγχρονης ισραηλινής πολιτικής με εκείνες των Ναζί είναι μια μορφή αντισημιτισμού, πολλοί στον ισραηλινό κεντρώο χώρο και την αριστερά έχουν κάνει συχνά τέτοιες συγκρίσεις. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι μια δήλωση του Yair Golan, μέλους της Κνεσέτ (του ισραηλινού κοινοβουλίου) και του πρώην αναπληρωτή αρχηγού του Γενικού Επιτελείου του ισραηλινού στρατού, το 2016. Ένα άλλο, είναι η σύγκριση μεταξύ του Ισραήλ και του «ναζισμού στα αρχικά του στάδια» το 2018 από τον βραβευμένο με το βραβείο Israel Prize Laureate , τον καθηγητή Zeev Sternhell , έναν διάσημο ισραηλινό ιστορικό και πολιτικό επιστήμονα, ο οποίος, μέχρι και τον πρόσφατο θάνατό του, ήταν ένας κορυφαίος θεωρητικός του φασισμού στον κόσμο. Τέτοιες συγκρίσεις γίνονται επίσης τακτικά και στα άρθρα της κορυφαίας ισραηλινής εφημερίδας Haaretz.

Η χρήση τέτοιων αναλογιών δεν είναι καινούργια. Για να διευκρινίσουμε, στα τέλη του 1948, μια εξέχουσα ομάδα Εβραίων διανοουμένων και Ραββίνων, συμπεριλαμβανομένων των Άλμπερτ Αϊνστάιν και Χάνα Άρεντ, δημοσίευσε μια μακρά ανάλυση στούς Τάϊμς της Νέας Υόρκης κατηγορώντας τον Μενάχεμ Μπέγκιν (μελλοντικό πρωθυπουργό του Ισραήλ) ότι ηγείται «ενός πολιτικού κόμματος που μοιάζει πολύ στην οργάνωσή του , στις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική έκκληση του, με τα ναζιστικά και φασιστικά κόμματα ».

Με τα έντεκα «παραδείγματα» του, το έγγραφο της ΔΣΜΟ έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Ανησυχητικά, έχει χρησιμεύσει για να χαρακτηρίσει ως αντισημιτικό, τον αγώνα εναντίον της ισραηλινής κατοχής και κατάληψης . Όπως αναφέρθηκε πρόσφατα σε επιστολή προς τον Guardian από 122 Παλαιστίνιους και Άραβες διανοούμενους:

Πιστεύουμε ότι κανένα δικαίωμα στην αυτοδιάθεση δεν πρέπει να περιλαμβάνει το δικαίωμα να ξεριζώνει άλλους ανθρώπους και να τους εμποδίζει να επιστρέψουν στη γη τους ή να περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο μέσο για την εξασφάλιση δημογραφικής πλειοψηφίας εντός του κράτους.Το αίτημα των Παλαιστινίων για το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στη γη από την οποία εκδιώχθηκαν οι ίδιοι, οι γονείς και οι παππούδες τους δεν μπορεί να θεωρηθεί αντισημιτικό… Είναι ένα δικαίωμα που αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο όπως εκπροσωπείται στο ψήφισμα 194 του 1948, της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών… Το να κατηγορούνται ως αντισημίτες όσοι θεωρούν το υπάρχον κράτος του Ισραήλ ρατσιστικό, παρά την πραγματική θεσμική και συνταγματική διάκριση στην οποία βασίζεται, ισοδυναμεί με την απόλυτη ατιμωρησία του Ισραήλ.

Στην τελευταία της επιστολή με την οποία υποστηρίζει την επιβολή του εγγράφου της ΔΣΜΟ στα πανεπιστήμια στην Αγγλία, η βουλευτής και Υφυπουργός Παιδείας Kate Green, αναφέρει ότι «Μπορούμε να πολεμήσουμε τον αντισημιτισμό μόνο ακούγοντας και αλληλεπιδρώντας με την εβραϊκή κοινότητα.» Ωστόσο, ως Ισραηλινοί πολίτες εγκατεστημένοι στο Ηνωμένο Βασίλειο, πολλοί εξ΄ημών εβραϊκής καταγωγής, και μαζί με πολλούς στην εβραϊκή κοινότητα του Ηνωμένου Βασιλείου, απαιτούμε να ακουστεί και η φωνή μας και πιστεύουμε ότι το έγγραφο της ΔΣΜΟ είναι ένα βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση. Ξεχωρίζει τη δίωξη των Εβραίων · αναστέλλει την ελευθερία του λόγου και την ακαδημαϊκή ελευθερία · στερεί από τους Παλαιστινίους τη δική τους νόμιμη φωνή στο δημόσιο χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου · και τέλος, μας εμποδίζει ως Ισραηλινούς υπηκόους, να ασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα να αμφισβητήσουμε τη δική μας κυβέρνηση.

Για αυτούς και άλλους λόγους, ακόμη και ο κύριος συντάκτης του ορισμού ΔΣΜΟ, ο Kenneth Stern, προειδοποίησε δημοσίως:

Οι δεξιές εβραϊκές ομάδες πήραν τον «λειτουργικό ορισμό», ο οποίος είχε μερικά παραδείγματα για το Ισραήλ…, και αποφάσισαν να τον χρησιμοποιήσουν ως όπλο.… [Αυτό το έγγραφο] δεν προοριζόταν ποτέ να είναι ένας κώδικας για την ρητορική μίσους στην πανεπιστημιούπολη… αλλά [στα χέρια της Δεξιάς έχει χρησιμοποιηθεί ως] επίθεση κατά της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελευθερίας του λόγου, και θα βλάψει όχι μόνο τους υποστηρικτές των Παλαιστινίων, αλλά επίσης και τους Εβραίους φοιτητές και καθηγητές και τον ίδιο τον ακαδημαΐκό χώρο.… Είμαι σιωνιστής. Αλλά στην… πανεπιστημιούπολη, όπου ο σκοπός είναι να εξερευνηθούν ιδέες, οι αντισιωνιστές έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. … Επιπλέον, υπάρχει η συζήτηση μέσα στην εβραϊκή κοινότητα για το αν το να είσαι Εβραίος προΰποθέτει το να είσαι σιωνιστής. Δεν ξέρω αν αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί, αλλά όλοι οι Εβραίοι θα πρέπει να τρομάξουν για το ότι η κυβέρνηση ορίζει ουσιαστικά την απάντηση για εμάς. (The Guardian, 13 Δεκεμβρίου 2019).

Τις ανησυχίες αυτές συμμερίζονται πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων εκατοντάδες φοιτητές στο Ηνωμένο Βασίλειο, μελετητές του αντισημιτισμού και του ρατσισμού, καθώς και πολλές ομάδες Παλαιστινίων, Εβραίων και οργανώσεις κοινωνικής δικαιοσύνης στο Ηνωμένο Βασίλειο και όλο τον κόσμο, όπως το Ινστιτούτο Φυλετικών Σχέσεων , η οργάνωση πολιτικών δικαιωμάτων Liberty , ο πρώην δικαστής του Εφετείου Sir Stephen Sedley και η ραββίνος Laura Janner-Klausner.

Συμμεριζόμαστε το αίτημα ότι τα πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου θα παραμείνουν σταθερά στη δέσμευσή τους για την ακαδημαϊκή ελευθερία και την ελευθερία του λόγου. Προτρέπουμε τα πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια σε όλες τις μορφές ρατσισμού, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού. Το προβληματικό έγγραφο της ΔΣΜΟ κάνει κακό σε αυτούς τους στόχους. Καλούμε λοιπόν όλα τα ακαδημαϊκά συμβούλια στην Αγγλία να απορρίψουν το κυβερνητικό διάταγμα για την υιοθέτηση του ή όπου έχουν ήδη έχει εγκριθεί, να ενεργήσουν για την ανάκληση του.

Υπογράφοντες

1. Καθηγ. Hagit Borer FBA, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

2. Δρ Moshe Behar, Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ

3. Δρ. Yonatan Shemmer, Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ

4. Δρ Hedi Viterbo, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

5. Dr. Yael Friedman, Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ

6. Δρ Ophira Gamliel, Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης

7. Δρ Moriel Ram, Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ

8. Καθ. Neve Gordon, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

9. Καθ. Emeritus Moshé Machover, King's College London

10. Δρ. Catherine Rottenberg, Πανεπιστήμιο του Nottingham

11. Υποψήφια διδάκτορα Daphna Baram, Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ

12. Δρ Yuval Evri, King's College London

13. Dr. Yohai Hakak, Πανεπιστήμιο Brunel στο Λονδίνο

14. Δρ Judit Druks, University College London

15. Υποψ. διδάκτορας Edith Pick, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

16. Ομότιμος Καθηγητής Avi Shlaim FBA, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

17. Δρ. Merav Amir, Πανεπιστήμιο Queen's Μπέλφαστ

18. Δρ. Hagar Kotef, SOAS, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

19. Καθ. Emerita, Nira Yuval-Davis, University of East London
    2018 International Sociolog Association Association Distinguished Award for Excellence in Research and Practice.

20. Δρ Assaf Givati, King's College London

21. Καθ. Yossef Rapoport, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

22. Καθ. Haim Yacobi, University College London

23. Καθ. Gilat Levy, London School of Economics

24. Δρ Noam Leshem, Πανεπιστήμιο Durham

25. Haim Bresheeth, SOAS, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

26. Δρ Chana Morgenstern, Πανεπιστήμιο του Cambridge

27. Καθ. Amir Paz-Fuchs, Πανεπιστήμιο του Σάσεξ

28. Υποψ. διδάκτορας Maayan Niezna, Πανεπιστήμιο του Κεντ

29. Ομότιμος καθηγητής, Ephraim Nimnie, Queen's University Belfast

30. Δρ. Eytan Zweig, Πανεπιστήμιο της Υόρκης

31. Δρ Anat Pick, Queen Mary, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

32. Καθ. Joseph Raz FBA, KCL, κάτοχος βραβείου Tang για το κράτος δικαίου 2018

33. Δρ Itamar Kastner, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου

34. Καθ. Dori Kimel, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

35. Καθ. Eyal Weizman MBE FBA, Goldsmiths, University of London

36. Δρ. Daniel Mann, King's College London

37. Δρ Shaul Bar-Haim, Πανεπιστήμιο του Essex

38. Dr. Idit Nathan, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου

39. Δρ. Ariel Caine, Πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου

40. Καθ. Ilan Pappe, Πανεπιστήμιο του Έξετερ

41. Καθ. Oreet Ashery, University of Oxford
    Turner Bursary 2020

42. Δρ Jon Simons, συνταξιούχος

43. Δρ. Noam Maggor, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

44. Δρ Πιλ Κολλεκτίβ, Πανεπιστήμιο Ρέντινγκ, Μέλος του HEA

45. Δρ. Galia Kollectiv, Πανεπιστήμιο του Reading, Συνεργάτης του HEA

46. Δρ. Maayan Geva, Πανεπιστήμιο του Roehampton

47. Δρ Adi Kuntsman, Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ

48. Δρ Shaul Mitelpunkt, Πανεπιστήμιο της Υόρκης

49. Δρ. Daniel Rubinstein, Central Saint Martins, Πανεπιστήμιο Τεχνών, Λονδίνο

50. Δρ Tamar Keren-Portnoy, Πανεπιστήμιο της Υόρκης

51. Δρ. Yael Padan, University College London

52. Dr. Roman Vater, Πανεπιστήμιο του Cambridge

53. Δρ Shai Kassirer, Πανεπιστήμιο του Μπράιτον

54. Υποψήφιος διδάκτορας Shira Wachsmann, Royal College of Art

55. Καθ. Oren Yiftachel, University College London

56. Καθ. Erez Levon, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

57. Καθ. Amos Paran, University College London

58. Δρ. Raz Weiner, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

59. Δρ Deborah Talmi, Πανεπιστήμιο του Cambridge

60. Δρ. Emerita Susie Malka Kaneti Barry, Πανεπιστήμιο Brunel

61. Υποψήφιος διδάκτορας Ronit Matar, Πανεπιστήμιο του Essex

62. Υποψήφιος διδάκτορας Michal Rotem, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου

Πηγή

σ.ι. Η Ελλάδα κατέχει φέτος την προεδρία της ΔΣΜΟ και έχει δεσμευτεί να ενσωματώσει αυτόν τον ορισμό στην νομοθεσία και την εκπαίδευση. Αυτό αυτομάτως θα καταστήσει εκτός νόμου και θα λογοκρίνει τα Ιερά Κείμενα,το πραγματικά ορθόδοξο κήρυγμα και θα καταργήσει την θρησκευτική ελευθερία όσων Ορθοδόξων Χριστιανών έχουν απομείνει. 

 Δείτε και:

Όταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος...

O ορισμός του αντισημιτισμού

Η επερχόμενη λογοκρισία της Αγίας Γραφής και της Πατερικής Γραμματείας (ελληνικοί υπότιτλοι)

H νέα εθνική στρατηγική κατά του αντισημιτισμού της Αυστρίας ως πρότυπο για όλη την ΕΕ